Kinderkruistocht
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Kinderkruistochten is de verkeerde benaming die gegeven wordt aan twee kruistochten die plaatsvonden in 1212. Het zou hier gaan om tochten van "kinderen" (Latijn: pueri) om Jeruzalem van de islam te bevrijden. De kruistocht werd gestimuleerd door de liturgische processies die werden gehouden ten behoeve van de Reconquista en de preken die werden gedaan voor het promoten van de Albigenzische Kruistochten.[1]
Deze kruistochten vertrokken uit Frankrijk en Duitsland. In beide gevallen is het verhaal ongeveer hetzelfde: een jongen kreeg een visioen waarin God of een engel hem de opdracht gaf een leger van onschuldige kinderen te verzamelen en daarmee naar Jeruzalem te trekken. De Middellandse Zee zou voor hen splijten, waardoor de weg naar Jeruzalem voor hen open zou liggen. Daar aangekomen zouden de Saracenen voor hun onschuld vluchten.
Sinds de onderzoekspublicatie van Nederlands historicus Peter Raedts uit 1977 is de consensus onder historici verschoven naar de opvatting dat het zeer waarschijnlijk geen "kinderen" betrof (althans niet voornamelijk) en dat het woord pueri anno 1212 niet duidde op een leeftijd, maar een sociale onderklasse van onder meer volwassen ontheemde boeren. Dit is echter al gauw verkeerd begrepen door latere kroniekschrijvers, die er vanaf het eind van de 13e eeuw ook infantes (het eigenlijke woord voor "kinderen") van maakten.[2]