Levend verlies
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Levend verlies is een chronische vorm van rouw als reactie op een permanente levensveranderende verlieservaring. Het onderscheidt zich van andere vormen van rouw door de chroniciteit van het verdriet.[1] Levend verlies komt hoofdzakelijk voor bij personen, of naasten van personen, met een handicap, verslaving, een chronische ziekte of psychische aandoening.[2] De Nederlandse term werd in 2017 bedacht door de Belgische klinisch-psycholoog Manu Keirse.[3]