Leviraatshuwelijk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het leviraatshuwelijk, zwagerhuwelijk of kortweg leviraat is de samenlevingsvorm van een man met de weduwe van een overleden broer, wanneer uit dat huwelijk geen kinderen zijn geboren. Het woord komt van het Latijnse levir dat zwager betekent.
Het eerste kind wordt dan geacht een kind van de overleden broer te zijn. Op deze wijze zorgt men ervoor dat de nalatenschap van de broer niet verloren gaat. Tevens wordt met deze samenlevingsvorm de oude dag van de kinderloze weduwe verzekerd, waar kinderen belangrijk zijn voor verzorging op hoge leeftijd. Door lang niet alle volkeren wordt het leviraat als een volwaardig nieuw huwelijk opgevat. Vaak wordt de broer slechts gezien als een zaakwaarnemer voor de overledene en worden kinderen, door hem bij de weduwe verwekt, beschouwd als wettige kinderen van zijn gestorven broer. In religieuze of culturele context spreekt men soms van een leviraatsplicht om weer te geven dat de man slechts een zeer beperkte of geheel geen keuze heeft.