Lex Saxonum
wet / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Lex Saxonum is een optekening van het meest belangrijke gewoonterecht en de rechtspraak van de Saksen uit het einde van de achtste eeuw, een codificatie, vermengd met wetgeving die Karel de Grote voor de Saksen voorzag.[1] Deze Germaanse stam leefde in het noorden van Europa tijdens de middeleeuwen. Meer specifiek in het huidige Duitsland en in het oosten van het huidige Nederland.