Liggende vleugeltjesbloem
soort uit het geslacht Polygala / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De liggende vleugeltjesbloem (Polygala serpyllifolia) is een vaste plant, die behoort tot de vleugeltjesbloemfamilie (Polygalaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk afgenomen. De plant komt van nature voor in West-Europa, op de Azoren en in het zuidoosten van Groenland.
Liggende vleugeltjesbloem | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||||||
Polygala serpyllifolia Hosé (1797) | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||||||
Liggende vleugeltjesbloem op Wikispecies | ||||||||||||||||||
|
De plant wordt 5-25 cm hoog en heeft opstijgende of liggende stengels. De bladeren zijn langwerpig tot eirond en de ondersten staan bijna tegenover elkaar.
De liggende vleugeltjesbloem bloeit van mei tot september met diepblauwe, 5,5 mm grote, buisvormige bloemen. De bloemen hebben drie kroonbladen. Van de vijf kelkbladen zijn er twee groter en lijken daarom op vleugels. De trosvormigebloeiwijze is eerst eindelings en later zijdelings.
De vrucht is een doosvrucht met niet afvallende vleugels, waardoor deze door de wind verspreid wordt. De vleugels zijn 4,5-5,5 mm lang en 2-3 mm breed. De doosvruchten worden ook wel door mieren versleept doordat ze een klein mierenbroodje hebben. De zaden zijn behaard.
De plant komt voor op natte tot vochtige heide en in blauwgraslanden.