Lu Xun (schrijver)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Lu Xun (schrijver) | ||||||||
| Lu Xun (Zhou Shuren) | ||||||||
| Naam (taalvarianten) | ||||||||
| Vereenvoudigd | 鲁迅 / 周树人 | |||||||
| Traditioneel | 魯迅 / 周樹人 | |||||||
| Pinyin | Lǔ Xùn / Zhōu Shùrén | |||||||
| Wade-Giles | Lu Hsün / Chou Shu-jen | |||||||
| ||||||||
Lu Xun (Shaoxing, 25 september 1881 - Shanghai, 19 oktober 1936), pseudoniem van Zhou Shuren, was een van de beroemdste Han-Chinese schrijvers van de twintigste eeuw, en ook een van de eerste schrijvers die schreef in een taal die dicht bij de Chinese spreektaal stond, in plaats van in het klassiek Chinees. Hij schreef verhalen, gedichten, essays en vertalingen. Zijn werk is vaak zeer kritisch jegens gangbare maatschappelijke en ethische opvattingen. In oudere Nederlandse publicaties van en over zijn werk, wordt zijn naam soms gespeld als Loe Sjuun, Loe Siuun, Lu Hsun of Lu Sun.
Biografie
Lu Xun werd in 1881 in Shaoxing in de provincie Zhejiang geboren als Zhou Shuren 周树人. Hij was de oudste van drie broers. Zijn jongere broers heten Zhou Zuoren (1885-1967), zelf ook schrijver en vertaler, en Zhou Jianren (1888-1984), bioloog en politicus. Zijn familie behoorde tot een aanzienlijk geslacht van ambtenaren en geleerden, was oorspronkelijk behoorlijk rijk, maar verloor door de mislukte carrière van Lu Xuns grootvader Zhou Fuqing zowel haar rijkdom als haar aanzien.
Lu Xun ging naar een van de beste scholen in Shaoxing, en later naar de Zeevaartacademie en de Spoorwegen- en Mijnbouwacademie in Nanjing. Hier leerde hij Engels en Duits, en maakte hij bovendien kennis met westerse wetenschap en ideeën. In 1902 ging Lu Xun naar Japan, waar hij na Japans te hebben geleerd medicijnen ging studeren aan de Sendai-universiteit. Dat bleek geen goede keus, en na een jaar ging Lu Xun terug naar Tokio. Hij besloot dat het belangrijker was 'gedachten te genezen' dan lichamen, en werd schrijver.
In 1906 trouwde Lu Xun in Shaoxing met Zhu An, maar dit was een gearrangeerd huwelijk, van liefde of enig huwelijksleven was geen sprake.
Vanaf 1906 publiceerde Lu Xun in Tokio, soms in samenwerking met zijn jongere broer Zhou Zuoren, verschillende essays en vertalingen. Deze werden echter geen succes. Hij heeft onder meer vertalingen gemaakt van Russische literatuur; hij heeft ook de Chinese vertalingen verzorgd van De kleine Johannes van Frederik van Eeden en enkele Ideeën van Multatuli.
In 1909 kwam Lu Xun terug naar China, waar hij lesgaf in Hangzhou en Shaoxing. Na de revolutie in 1911 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Onderwijs, aanvankelijk in Nanking, later in Peking. Zijn eerste baas was Cai Yuanpei, die later rector werd van de Universiteit van Peking.
Het was samen met mensen van deze universiteit dat Lu Xun een van zijn beroemdste verhalen publiceerde, Dagboek van een gek. Vanaf die tijd publiceerde hij vele verhalen, essays en vertalingen, en werd hij steeds beroemder. Lu Xuns verhalen en essays zijn, behalve maatschappijkritisch, doortrokken van pessimisme over het bestaan. Naast het schrijven gaf Lu Xun les op de Universiteit van Peking, en was hij redacteur van verschillende literaire tijdschriften.
Hoewel hij nooit van Zhu An was gescheiden, leefde Lu Xun vanaf 1927 samen met Xu Guangping, zij werd al snel als zijn vrouw beschouwd.
Door zijn kritische ideeën werd het in 1926, toen de stad in handen viel van de krijgsheer Zhang Zuolin, te gevaarlijk voor Lu Xun om in Peking te blijven. Via Xiamen en Kanton kwam hij uiteindelijk in Shanghai terecht, waar hij veilig was in de buitenlandse concessies. Hier bleef hij tot zijn dood.
Lu Xun stierf in 1936 in Shanghai aan tuberculose. Over zijn doodskist was een doek gedrapeerd waarop stond 'de ziel van de natie', duizenden woonden zijn begrafenis bij.
Communisme
Vanaf 1926 steunde Lu Xun de Chinese Communistische Partij soms, hoewel hij er nooit lid van is geworden. Destijds werd China bestuurd door de Kwomintang. Lu Xun was openlijk dissident, maar werd door zijn bekendheid beschermd. Het gezag van de communistische partij in literaire aangelegenheden heeft hij nooit willen erkennen.
Na zijn dood is Lu Xun door de communistische partij verheerlijkt, hoewel deze partij tijdens de literaire polemieken die in 1928 en 1936 werden gevoerd, geprobeerd heeft hem de wet voor te schrijven en het niet onaannemelijk is dat Lu Xun, die de oude Chinese maatschappij en de Kwomintang bekritiseerde, ook de communistische regering zou hebben bekritiseerd als hij langer geleefd zou hebben.
Er zijn twee Lu Xun-musea, één in Shanghai en één in Peking. In beide musea moet de bezoeker erop bedacht zijn dat het beeld dat van Lu Xun gegeven wordt is bijgekleurd in communistische tinten.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
