Luchtkwaliteit
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Luchtkwaliteit geeft de mate van afwezigheid van luchtvervuiling aan. Dit kan buiten, in de openlucht zijn, zoals gemeten wordt door het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit, of binnen, in een woning of gebouw. Luchtkwaliteit is afhankelijk van de aanwezigheid van stoffen die schadelijk zijn voor de gezondheid van mens en dier.
De Europese Unie heeft een richtlijn opgesteld waarin Europese normen voor de luchtkwaliteit in de buitenlucht zijn opgenomen. Deze normen zijn overgenomen in Nederlandse wetgeving (Wet milieubeheer, titel 5.2) en zijn gebaseerd op aanbevelingen van de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie). De Nederlandse overheid heeft in het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL) landelijke maatregelen opgenomen, die de luchtkwaliteit moeten verbeteren en die op moeten wegen tegen de negatieve gevolgen van ruimtelijke ontwikkelingen, zoals de aanleg van snelwegen. Het NSL is erop gericht om overal in Nederland aan de luchtkwaliteitseisen te voldoen. Omdat dit niet mogelijk was binnen de gestelde termijn die de richtlijn biedt, fungeert het NSL ook als onderbouwing van het verzoek aan de Europese Commissie om uitstel van de Europese normen te verkrijgen.
Bronnen van luchtverontreiniging zijn onder andere de industrie, verkeer en intensieve landbouw. In Nederland doen de grootste knelpunten zich voor bij stikstofoxiden (NOx) en fijnstof (PM10).