Mann-whitneytoets
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De mann-whitneytoets, ook mann-whitney-wilcoxontoets geheten, is een verdelingsvrije statistische toets, om na te gaan of twee onafhankelijke steekproeven uit dezelfde populatie of verdeling komen. De toets, die equivalent is aan de wilcoxontoets, vergelijkt de onderlinge ligging van de steekproefelementen, zodat de waarnemingen van ten minste ordinaal niveau moeten zijn. De toets is oorspronkelijk ontwikkeld door Frank Wilcoxon in 1945 voor steekproeven van gelijke omvang, en in 1947 gegeneraliseerd door Henry Mann en Donald Whitney.