Massaspectrometrie
karakteriseringstechniek op basis van massa / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Massaspectrometrie is een veelzijdige techniek, die gebruikt kan worden voor de identificatie, kwantificatie en profilering van isotopen, moleculen en molecuulcomplexen in zeer kleine hoeveelheden van chemische en biologische mengsels.
Spectrometrie in het woord massaspectrometrie verwijst niet naar een onderdeel van het elektromagnetisch spectrum, maar naar de op een spectrum gelijkende manier waarop de resultaten in een zogenaamd massaspectrum worden weergegeven. Dit is dus een uitzondering op de regel dat een spectrum verwijst naar een differentiatie naar golflengte; bij een massaspectrum wordt een differentiatie naar massa gemaakt.
In een massaspectrometer worden individuele moleculen van het monster, afhankelijk van de ionisatietechniek, in de gasfase dan wel de vloeibare fase geïoniseerd. In een vereenvoudigd (voorbeeld) model van de massaspectrometer worden de hierdoor gevormde ionen versneld in een zeer precies geregeld elektrisch veld en komen vervolgens in een magnetisch veld waar ze door de lorentzkracht een cirkelvormige baan volgen. De ionen worden ruimtelijk gescheiden op basis van hun massa/ladingsverhouding (m/z) waarna de detectie volgt. In een massaspectrum wordt de intensiteit uitgezet tegen de m/z waarden.
De massa wordt in de massaspectrometrie uitgedrukt in atomaire massa-eenheden (u): één atomaire massa-eenheid is een twaalfde van de massa van een koolstofatoom, dat is ongeveer de massa van een kerndeeltje (proton of neutron).