Max Horkheimer
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Max Horkheimer | ||||
|---|---|---|---|---|
Gedenkplakkaat voor Horkheimer in Frankfurt am Main
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Zuffenhausen, 14 februari 1895 | |||
| Overleden | Neurenberg, 7 juli 1973 | |||
| Land | Duitsland | |||
| Beroep | socioloog en filosoof | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Discipline | Sociologie | |||
| Stroming | Neomarxisme, Frankfurter Schule | |||
| Reactie op | Verlichting | |||
| Belangrijkste werken | ||||
| 1947 | De dialectiek van de verlichting | |||
| ||||
Max Horkheimer (Zuffenhausen, 14 februari 1895 – Neurenberg, 7 juli 1973) was een Duitse socioloog en filosoof.
Horkheimer werd geboren in een orthodox joods gezin. Hij was een vooraanstaande figuur in de Frankfurter Schule, ontstaan uit een groep marxistisch georiënteerde filosofen en sociologen rond het Institut für Sozialforschung in Frankfurt, waarvan hij in 1930 directeur werd. Na de machtsovername door Hitler in 1933 zette het werk van het instituut voort in de Verenigde staten, tot het in 1949 in Frankfurt heropgericht werd.
Zijn bekendste werk De dialectiek van de verlichting (1944) schreef hij samen met Theodor Adorno. Daarin beschreven zij hoe de Verlichting, die staat voor rationaliteit en vooruitgangsgeloof, omslaat in haar tegendeel. En hoe de natuurdwang gereproduceerd wordt in beheersingsdwang. Als typevoorbeeld verwijzen ze naar de Holocaust.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
