Megalodon
uitgestorven haaiensoort / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De megalodon (C. megalodon, Oudgrieks: μέγας, mégas = groot, ὀδούς, odoús = tand, of grote tand) is een uitgestorven haaiensoort uit de orde van de makreelhaaien, die enorme afmetingen kon bereiken. De megalodon verscheen rond 18 miljoen jaar geleden (in het Mioceen) en stierf uit aan het einde van het Plioceen of het begin van het Pleistoceen (schattingen variëren tussen 3,6[1] en 1,5 miljoen jaar geleden).[2] De megalodon domineerde de gematigde wereldzeeën vrijwel zonder vijanden; hij kon een lengte bereiken van twintig meter en zijn bek tot twee meter opensperren. De soort werd voorheen beschouwd als nauw verwant aan de nog levende witte haai, maar wordt nu ingedeeld in de familie Otodontidae. Het is niet zeker tot welk geslacht de megalodon behoort, waarbij de indeling bij Carcharocles of Otodus het meest gebruikelijk is.
Megalodon Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Mioceen - Plioceen | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Megalodon op schaalvergelijking met mens | ||||||||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||
C. megalodon Agassiz, 1843 | ||||||||||||||
Typesoort | ||||||||||||||
Otodus megalodon | ||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||
|
Er worden regelmatig fossiele tanden gevonden van de megalodon; de rest van het kraakbeenskelet is meestal vergaan. De grote tanden hebben een kenmerkende piramidale vorm.