Gaius Musonius Rufus
filosoof uit Romeinse Keizerrijk (25-95) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Gaius Musonius Rufus (Oudgrieks: Μουσώνιος Ῥοῦφος) (Volsinii, vóór 30 n.Chr. - uiterlijk 102 n.Chr.) was een Romeins stoïcijns filosoof uit de eerste eeuw. Hij wordt bij de vier grote stoïcijnen van Rome gerekend doch is minder beroemd dan de andere drie (Seneca, Epictetus en Marcus Aurelius), ten dele omdat van hem geen werk uit eerste hand bestaat. Ondanks verschillende verbanningen stond hij in hoog aanzien in zijn tijd. De "Romeinse Socrates" gold als de belichaming van een moreel-filosofisch verheven leven, het beste wat die tijd te bieden had. Zijn leer was vooral gericht op ethische vragen en het aanreiken van een deugdzame levenswijze, waarbij zelfcontrole en soberheid voorop stonden. Hij is overgeleverd in 21 lezingen en 32 uitspraken.