Neoarcheïcum
vierde en laatste era van het Archeïcum / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De geologische era Neoarcheïcum (ook Neoarchaïcum) is de laatste/bovenste era van het eon Archeïcum, dat duurde van 2,8 Ga tot 2,5 Ga. Het werd voorafgegaan door het Mesoarcheïcum en na/op het Neoarcheïcum komt het Paleoproterozoïcum.
Meer informatie Eon, Era ...
Eon | Era | Periode | Ouderdom Ma | |
---|---|---|---|---|
Proterozoïcum | Paleoproterozoïcum | Siderium | later | |
Archeïcum | Neoarcheïcum | 2500 - 2800 | ||
Mesoarcheïcum | 2800 - 3200 | |||
Paleoarcheïcum | 3200 - 3600 | |||
Eoarcheïcum | 3600 - 4000 | |||
Hadeïcum | vroeger | |||
Indeling van het Archeïcum volgens de ICS.[1] |
Sluiten
Tijdens dit tijdperk werd het supercontinent Kenorland gevormd, rond 2,7 miljard jaar (Ga) geleden.
Tijdens dit tijdperk ontwikkelden zich de eerste organismen die zuurstof fotosynthetiseerden. Dit zorgde ervoor dat de concentratie zuurstof in de atmosfeer begon te stijgen.
Het vrijgekomen zuurstof reageerde met mineralen in gesteenten en met de broeikasgassen in de atmosfeer. Dit zou uiteindelijk leiden tot de zuurstofcrisis in het latere Paleoproterozoïcum.
Bronnen
|