Nieuw-Frankrijk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Nieuw-Frankrijk (Frans: la Nouvelle-France) omvat de gebieden in Noord-Amerika, die door Frankrijk gekoloniseerd werden gedurende de periode van 1524 tot 1763.
Snelle feiten Vice-royauté de Nouvelle-France, Kaart ...
Vice-royauté de Nouvelle-France | |||||
---|---|---|---|---|---|
Onderdeel van het Franse koloniale rijk | |||||
| |||||
| |||||
Kaart | |||||
1534-1803 | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Québec | ||||
Talen | Frans | ||||
Religie(s) | Rooms-katholieke kerk | ||||
Regering | |||||
Regeringsvorm | Monarchie |
Sluiten
Op het hoogtepunt in 1712, strekte het gebied van Nieuw-Frankrijk zich uit van Newfoundland tot aan het Bovenmeer, en van de Hudsonbaai tot aan de Golf van Mexico. In die tijd bestond het gebied uit vijf koloniën, ieder met een eigen bestuur:
- Canada, grotendeels overeenkomend met de huidige provincie Québec
- Acadië, aanvankelijk bestaand uit het huidige Nova Scotia, New Brunswick, het oosten van Québec, en het grootste deel van New England.
- Newfoundland, door de Fransen Terre-Neuve genoemd
- Hudsonbaai, baai in het verre noorden van het tegenwoordige Canada
- Louisiana, het gehele stroomgebied van de Mississippi (veel groter dan de tegenwoordige Amerikaanse staat Louisiana)
Bij de Vrede van Parijs (1763) verloor Frankrijk al deze gebieden, met uitzondering van Saint-Pierre en Miquelon, een groep eilandjes bij Newfoundland, die tegenwoordig nog steeds Frans is. Het is het enige overblijfsel van wat eens Nieuw-Frankrijk was. Ook bezit Frankrijk nog steeds het Zuid-Amerikaanse Frans-Guyana.