Ontlastingincontinentie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Ontlastingincontinentie, ook wel fecale incontinentie, is een aandoening waarbij de controle over de sluitspier van de anus zodanig verminderd is dat er geen beheersing over het laten lopen van ontlasting meer is, wat leidt tot ongewild verlies van ontlasting of windjes (flatus). De oorzaak van ontlastingincontinentie kan liggen in de beschadiging van de sluitspier, spastische darmen, of in obstipatie. Dit laatste kan leiden tot irritatie van de darmwand, met een dunne ontlasting tot gevolg.
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Snelle feiten Coderingen, ICD-10 ...
Ontlastingincontinentie | ||||
---|---|---|---|---|
incontinentia alvi | ||||
Coderingen | ||||
ICD-10 | R15 | |||
ICD-9 | 787.6 | |||
|
Sluiten
Ontlastingsverlies wordt onderverdeeld in:
- Vast;
- Vloeibaar;
- Passieve fecale incontinentie, zoals verlies zonder gevoel van aandrang of moeite met schoonmaken na defecatie;
- Onvrijwillig verlies van ontlasting tijdens vaginale gemeenschap.
Flatusincontinentie wordt gedefinieerd als klachten van ongewild verlies van flatus (windjes). Dit kan zowel vaginaal als anaal als beiden zijn.