Ontvankelijkheid
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De beoordeling van de ontvankelijkheid, ook wel toelaatbaarheid, houdt in dat een rechter of bestuur nagaat of een verzoeker recht heeft op een uitspraak over de grond van de zaak. Het verzoek kan gaan om een klacht, een bezwaarschrift, een vordering in rechte, een rechtsmiddel, enz. Wanneer een verzoek niet ontvankelijk is, wordt het afgewezen en zal de gegrondheid ervan niet worden onderzocht. Over ontvankelijkheid bestaan regels in het burgerlijk procesrecht, het strafprocesrecht en het bestuursrecht. Als procesrechtelijke sanctie is niet-ontvankelijkheid te onderscheiden van andere procedurele excepties die een uitspraak ten gronde kunnen beletten, namelijk onbevoegdheid en nietigheid van proceshandelingen.
Voor ontvankelijkheid in het Nederlandse strafrecht, zie Niet-ontvankelijk.