Organokobaltchemie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de organokobaltchemie wordt de chemie bestudeerd van verbindingen waarin een directe binding optreedt tussen koolstof en kobalt. Aangezien kobalt een metaal is, is de organokobaltchemie een subdiscipline van de organometaalchemie. Organokobaltverbindingen spelen een belangrijke rol in een aantal chemische reacties. Het biomolecuul vitamine B12, of zoals het in cellen voorkomt coenzym B12, was zelfs de eerste bekende organokobaltverbinding met een directe koolstof-kobaltbinding. Veel van de organokobaltverbindingen zijn onderzocht op katalytische eigenschappen.[1] Een vroeg voorbeeld van organokobaltchemie is de carbonylering van azobenzeen met dikobaltoctacarbonyl in 1956:[2]