Passieve marge
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een passieve marge (Engels: passive margin) is in de tektoniek een overgang tussen de continentale lithosfeer onder een continent of een continentaal plat en oceanische lithosfeer onder een oceaan, waar geen plaatgrens ligt. De passieve marge komt ongeveer overeen met wat in de oceanografie de continentale helling en continentale verheffing worden genoemd. Soms wordt de passieve marge gemeten vanaf de kustlijn of de continentale helling, maar een tektonisch correctere manier is te meten vanaf de verst landinwaartse afschuiving. De buitengrens van de passieve marge is de plek waar de eerste oceanische korst ligt.
Volgens de platentektoniek ontstaan passieve marges door het uit elkaar riften van twee stukken continentale lithosfeer. De rift ontwikkelt zich tot een oceanisch bekken met in het midden een mid-oceanische rug. De voormalige riftschouders vormen de kusten aan weerszijden van de oceaan. Voorbeelden van passieve marges zijn de westkust van Afrika, de oostkust van Zuid-Amerika of de oceaankust van Noorwegen.
Het tegenovergestelde van een passieve marge is een actieve marge, een continentrand waar zich wel een plaatgrens bevindt.