Pavement
Pavement in 1993. Van links naar rechts: Bob Nastanovich, Gary Young, Stephen Malkmus, Mark Ibold en Scott Kannberg.
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1989 - 1999 2010 2022 - heden
Oorsprong	Stockton (Californië), Verenigde Staten
Genre(s)	Indierock
Label(s)	Drag City, Matador, Big Cat, Pony Canyon, Domino Records, Flying Nun
Bezetting
Huidige leden	Stephen Malkmus Bob Nastanovich Scott Kannberg Steve West Mark Ibold
Oud-leden	Gary Young Jason Fawkes
Officiële website
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Pavement is een Amerikaanse indierockband die in 1989 werd opgericht in Stockton, Californië. Voor het grootste deel van hun carrière bestond de groep uit Stephen Malkmus (zang en gitaar), Scott Kannberg (gitaar en zang), Mark Ibold (bas), Steve West (drums) en Bob Nastanovich (percussie en zang). Aanvankelijk opgevat als een opnameproject, vermeed de band aanvankelijk pers of live-optredens, terwijl ze met hun vroege releases aanzienlijke undergroundaandacht trokken. Geleidelijk aan ontwikkelde de band zich tot een meer gepolijste band. Ze namen tussen 1989 en 1999 vijf albums, 11 EP's en 17 singles op. In 1999 gingen ze met enige bitterheid uit elkaar omdat Stephen Malkmus zich op andere projecten wou richten. In 2010 ondernamen ze een goed ontvangen internationale reünietournee, en 12 jaar later volgde een tweede, in 2022 en 2023.^[1]

Hoewel ze in 1994 met de single "Cut Your Hair" kort de aandacht van de mainstream trokken, was Pavement vooral een succesvolle indierockband. In plaats van te tekenen bij een groot label, zoals veel van hun voorgangers uit de jaren tachtig hadden gedaan, bleven ze gedurende hun hele carrière bij onafhankelijke labels, waaronder Flying Nun en Matador. Ze zijn vaak beschreven als één van de meest invloedrijke bands uit de Amerikaanse underground van de jaren '90. Sommige prominente muziekcritici, zoals Robert Christgau en Stephen Thomas Erlewine, noemden hen de beste band van de jaren '90.^[2][3] Ze hebben een cultstatus bereikt.^[4][5]

Geschiedenis

1989–1992: Ontstaan en Slanted and Enchanted

Pavement ontstond in 1989 in Stockton, Californië als een studioproject van gitaristen en zangers Stephen Malkmus en Scott Kannberg, oorspronkelijk alleen bekend als "S.M." en "Spiral Stairs". Hun debuut EP's waren de lo-fi releases Slay Tracks: 1933-1969, Demolition Plot J-7, en Perfect Sound Forever. Deze werden opgenomen in Louder Than You Think, de thuisstudio van Stockton local en voormalig hippie Gary Young die tevens ook drums speelde op de opnames. Toen hij de nummers van het duo voor het eerst hoorde, zei Young naar verluidt: "Deze idioot van een Malkmus is een compleet genie op het gebied van songwriting".^[6]

In die tijd werd de band vaak vergeleken met de Engelse rockband The Fall. Kannberg verklaarde in een interview uit 1992 dat hij echter de voorkeur gaf aan de uit Minneapolis afkomstige rockband The Replacements.^[7] Mark E. Smith, de zanger van The Fall, beweerde dat Pavement een "rip-off" was^[8] en dat ze "geen origineel idee in hun hoofd hadden".^[9] Andere leden van The Fall zijn positiever geweest.^[10]

Na de release van Slay Tracks werd een nieuwe drummer, Jason Fawkes, aangetrokken om Young te vervangen.^[11] Maar na slechts één tournee en een handvol opnamesessies, toen duidelijk werd dat Fawkes en Malkmus niet met elkaar overweg konden, werd Young weer aangenomen.^[11] Malkmus beschreef Fawkes later als "die depressieve kerel die me misschien ooit zal vermoorden... Hij is erg competitief."^[12] Rond dezelfde tijd werd Bob Nastanovich als extra percussionist opgenomen in de live bezetting. Malkmus was eerder kamergenoot geweest met hem in New York.^[12]

Het eerste optreden van Pavement was op 14 december 1989, op hun lokale college radiostation KDVS-FM in Davis in California, met als bezetting Malkmus, Kannberg, en Fawkes.^[13][14] In 1990 begon Pavement aan hun eerste tournee, ditmaal met een derde gitarist, Rob Chamberlin. Deze vertrok al weer snel naar een andere band genaamd Sugartime waarna vervolgens Mark Ibold bij de groep kwam.^[15][16][17]

De Britse indierockband The Wedding Present coverde het nummer Box Elder van op Slay Tracks nadat hun bassist de EP had ontdekt tijdens een reis naar de Verenigde Staten. Omdat Pavement in die tijd nog onbekend was, ging men ten onrechte geloven dat de opname van Pavement een cover van The Wedding Present was.^[18] David Gedge, de zanger van The Wedding Present gaf de Engelse DJ John Peel een EP van Pavement en deze werd al snel een van Pavement's grootste fans.^[19]

Rond 1992 werd Pavement een fulltime band, met Malkmus, Kannberg, Young, Nastanovich en bassist Mark Ibold. Mark Ibold was een van de fans van het eerste uur van de band geweest. Hun debuutalbum, Slanted and Enchanted, werd uitgebracht op 20 april 1992. Bijna een jaar lang hadden er echter al embryonale versies van het album op cassette gecirculeerd. Hoewel de percussieve invloed van The Fall nog steeds alomtegenwoordig was, net als die van de Engelse post-punk band Swell Maps, vertoonden veel van de nummers ook een sterk gevoel voor melodie. Sinds de release is Slanted and Enchanted op vele best-of lijsten van critici opgeduikt en wordt het album vaak genoemd als een van de meest invloedrijke indie rock albums van de jaren negentig.^[20][21][22] Wat later in datzelfde jaar 1992 bracht de band verder ook nog de Watery, Domestic EP uit. In september 1992 tourden ze als voorprogramma van Sonic Youth door de Verenigde Staten. In november en december 1992 nam Sonic Youth hen mee als voorprogramma door Europa. Kim Gordon en Thurston Moore van Sonic Youth regisseerden videoclips met live footage van deze laatste tour voor respectievelijk de nummers Perfume-V en Here.

1993–1994: Crooked Rain, Crooked Rain

Tijdens de Slanted and Enchanted tour werd Gary Young's gedrag excentrieker; hij deelde kool en aardappelpuree uit aan fans bij de deur van de zaal, deed handstanden, viel dronken van zijn drumkruk en rende door de zaal terwijl de band speelde.^[23] De band begreep pas hoe ernstig het drankprobleem van Young was na de eerste paar tournees van Pavement. Malkmus vertelde later aan het Amerikaanse tijdschrift Tape Op, "We wisten dat hij een hippie was en een beetje onbetrouwbaar, maar we wisten niet dat hij zo'n ernstig drankprobleem had. We ontdekten het tijdens die tour, omdat hij echt ziek werd van de zenuwen... Daarom liet ik Bob in de band... 'Hou de beat gaande als Gary flauwvalt.'"^[12] In 1993 probeerde Malkmus zonder succes enkele nummers op te nemen in Young's studio. Later zei hij: "We wilden eigenlijk niet meer met hem opnemen, maar we waren te aardig om mensen te ontslaan of er zelfs maar echt over te praten... We probeerden daar op te nemen, maar het klonk niet goed. Hij had zijn studio niet klaar en hij was de hele tijd zat."^[12]

In 1993, aan het eind van een tournee door Australië, Japan en Europa hield de groep een vergadering in een hotelkamer in Kopenhagen. Malkmus, Kannberg en Ibold zwegen terwijl Nastanovich, Young's beste vriend in die tijd, ruzie maakte met Young. Young stemde ermee in de band te verlaten. Hij werd vervangen door Steve West, die samen met Malkmus en David Berman (van Silver Jews) museumopzichter was geweest bij het Whitney Museum of American Art.^[24] Wests debuutoptreden met de groep was in 1993 op een festival van hun platenlabel Drag City in Chicago. Ook dat jaar droeg de band bij aan het door de Red Hot Organization samengestelde AIDS-Benefiet Album No Alternative met hun nummer Unseen Power of the Picket Fence.

Pavement's tweede album Crooked Rain, Crooked Rain verscheen op 14 februari 1994. De plaat vertoonde meer classic rockinvloeden dan hun debuut. De single Cut Your Hair was het meest succesvolle nummer, en genoot korte tijd airplay op alternatieve rock radiozenders en op MTV. Pavement speelde het nummer in The Tonight Show with Jay Leno. Daarnaast werd de video uitgezonden op "Career Day", een aflevering uit seizoen vijf van Beavis and Butt-head, die het "buttwipe music" noemden en ook wilden dat de band "harder probeerde". Het nummer was ook kort te horen in de film A Very Brady Sequel. Net als zijn voorganger kreeg het album lovende recencies.

De tekst van een andere single van het album, Range Life, leverde kritiek op commerciële alternatieve rockbands als Smashing Pumpkins en Stone Temple Pilots. Malkmus heeft door de jaren heen benadrukt dat de zin luchtig bedoeld is en gezongen is vanuit het oogpunt van het ouder wordend hippiepersonage in het nummer. In latere live-versies van het nummer verving Malkmus Stone Temple Pilots door The Spice Girls, Counting Crows en anderen. Als reactie op het nummer dreigde de zanger van Smashing Pumpkins, Billy Corgan, om te weigeren te spelen op het Lollapalooza festival van 1994 als Pavement er ook geboekt zou worden.^[25] Het rommelde nog enkele jaren daarna tussen Corgan en Malkmus in de pers. ^[26][27]

1995–1997: Wowee Zowee en Brighten the Corners

Het volgende album, Wowee Zowee, opgenomen in Memphis en uitgebracht op 11 april 1995, omvatte 18 nummers met een breed scala aan stijlen, waaronder punk, country en ballads. Vaak werden conventionele songstructuren vermeden. Op de DVD Slow Century schreef Malkmus zijn vreemde keuze van singles toe aan het roken van marihuana: "Ik rookte toen veel wiet, maar voor mij klonken ze als hits". Hoewel Malkmus in recente interviews heeft gezegd dat het album de laatste "klassieke Pavement plaat" is, heeft Kannberg spijt betuigd over Wowee Zowee. "We hebben wat fouten gemaakt op die plaat... we werden onder druk gezet om een plaat sneller uit te brengen dan we er klaar voor waren. Ik bedoel, ik ben helemaal weg van de plaat. Als we nog zes maanden de tijd hadden gehad om erover na te denken, was het veel anders geweest."^[28]

Tijdens de tournee voor het album werkte de band vaak zonder vooraf opgestelde setlist en kozen ze voor door en drank en drugs uitgerekte jams in plaats van hitsingles. In 1995 tourde de band wel mee met het rondreizende Lollapallooza festival, waar ze door hun onsamenhangende optredens dikwijls een vijandige reactie van het publiek kregen. Op beelden van Slow Century is te zien hoe de band op een bepaald moment werd bekogeld met modder en stenen.

Wowee Zowee werd gevolgd door de Pacific Trim EP, ook wel de Give It A Day-EP genoemd. Deze werd opgenomen door enkel Malkmus en de 2 drummers, Bob Nastanovich en Steve West. De studiotijd was oorspronkelijk gereserveerd voor een Silver Jews opname, maar tijdens de opname liep frontman David Berman gefrustreerd weg. Het trio besloot dan maar de betaalde opnametijd te gebruiken om een Pavement-EP op te nemen.

Brighten the Corners, uitgebracht op 11 febrauari 1997 en geproduceerd door Mitch Easter, was een kortere, meer conventionele plaat dan voorganger Wowee Zowee. Malkmus zei op de Slow Century DVD dat het album een poging was om het publiek te laten horen dat Pavement meer mainstream en classic rockinvloeden had dan het eerder had getoond. Het album bevatte twee van de bekendste singles van de band, "Stereo" en "Shady Lane". Het was het eerste Pavement album sinds Slanted and Enchanted dat opnieuw een lyric sheet bevatte en het verkocht beter dan zijn voorgangers. Ondanks het toegenomen succes bleef de focus van de band echter gefragmenteerd, met leden die zich tevens richtten op andere muzikale projecten en op het opvoeden van kinderen.

1998–2000: Terror Twilight en het uit elkaar gaan

In 1998 begon Pavement te werken aan wat hun laatste album zou blijken, Terror Twilight. De band was oorspronkelijk van plan om Terror Twilight zelf te produceren in de Jackpot! Studio in Portland, Oregon. Het vorderde echter niet omdat Malkmus, Ibold, Nastanovich, en Jackpot!-werknemer en tevens toekomstig Stephen Malkmus and the Jicks- bassiste Joanna Bolme meestal verkozen om Scrabble te spelen.^[29] Vooral Scott Kannberg was gefrustreerd over de sessies en dan hoofdzakelijk over de weigering van Malkmus om Kannbergs songs op het album te zetten. Het door het publiek geliefde "For Sale: The Preston School of Industry" en nog een ander door Kannberg geschreven nummer werden tijdens de sessies kort uitgewerkt, maar niet opgenomen.^[29]

Nigel Godrich, bekend van zijn werk met Radiohead en Beck, werd ingehuurd om te produceren.^[30] Hij wilde een album maken dat "meer rechtop stond" en "mensen zou bereiken die waren afgeschrikt door de prachtige slordigheid van andere Pavement-platen".^[31] De groep begon te werken in de studio van Sonic Youth in Manhattan, New York.^[32] Godrich vond de studio beperkend,^[32] dus verhuisden ze naar de RPM Studios vlakbij Washington Square Park.^[33] Volgens Nastanovich had Godrich moeite met de nonchalante aanpak van de band,^[32] en vroeg hij hen om meer takes dan ze gewend waren.^[32] Hoewel Nastanovich zei dat Godrich een "aanzienlijke uitdaging" aanging en "het goed deed", had hij het gevoel dat hij alleen een band had met Malkmus en de andere bandleden negeerde; Nastanovich realiseerde zich na enkele dagen dat Godrich zijn naam niet eens kende.^[32] Scott Kannberg was ongelukkig dat Malkmus niet geïnteresseerd was in het werken aan de nummers die hij had geschreven, en zei dat het de moeilijkste Pavement-plaat was om te maken.^[32]

Pavement bracht nog een laatste EP uit, Major Leagues. Deze bevat drie nummers van Malkmus, twee van Spiral Stairs (Scott kannberg) en twee covers: "The Killing Moon" van Echo & the Bunnymen en "The Classical" van The Fall. Pavement begon hierna aan een zes maanden durende wereldtournee voor Terror Twilight, gedurende dewelke de relaties binnen de groep verslechterden, vooral tussen Malkmus en de andere leden. Na hun show op het Coachella Festival van 1999, vertelde Malkmus zijn bandleden dat hij niet verder wilde.^[34] Tijdens het laatste concert van de tournee, in de Brixton Academy in Londen op 20 november 1999,^[35] had Malkmus een paar handboeien aan zijn microfoonstandaard bevestigd en vertelde hij het publiek: "Deze symboliseren hoe het is om al die jaren in een band te zitten."^[36] Ongeveer twee weken later vertelde een woordvoerder van hun platenlabel aan het muziekblad NME dat Pavement zich "voor de nabije toekomst had teruggetrokken".^[35]

Midden 2000 belde Malkmus Kannberg en zei hem: "Je moet de website veranderen en zeggen dat we geen band meer zijn. Mensen blijven me vragen of we uit elkaar gaan en je weet dat we geen band meer zijn, toch?"^[37] Kannberg vertelde Malkmus dat hij de andere leden van de band moest bellen om hen te informeren dat de band definitief uit elkaar ging, maar Malkmus weigerde en Kannberg werd belast met de taak hen te informeren.^[34] West zei dat hij nooit een telefoontje over de breuk had ontvangen van iemand van de band, en dus ontdekte dat Pavement uit elkaar was via het internet. Nastanovich zei later dat "er teveel uitputting was voor hevige emoties".^[38]

2010: Eerste reunie

Stephen Malkmus in concert with Pavement in 2010

Op 15 september 2009 meldde de website Brooklyn Vegan dat Pavement vanaf 21 september 2010 meerdere benefietvoorstellingen zou geven in Central Park in New York City.^[39] Officiële verklaringen van de band en hun platenlabel kwamen er op 17 september 2009 en deze bevestigden de reünie.^[40] De aankondiging omvatte een concert in Central Park en de belofte van een tournee, maar zei dat de reünie wellicht slechts een eenmalige gebeurtenis zou zijn. Er stond: "Gelieve er rekening mee te houden dat deze tournee geen voorbode is van een permanente reünie."^[41] Tickets voor het eerste Central Park concert waren binnen twee minuten uitverkocht,^[42] wat leidde tot de aankondiging van nog drie shows op dezelfde locatie.^[42] De band bevestigde later een wereldwijde tournee die begon in Auckland, Nieuw-Zeeland, op 1 maart in de Auckland Town Hall, alvorens naar Australië te gaan.^[43] Vervolgens ging het richting het Verenigd Koninkrijk, waaronder het All Tomorrow's Parties festival in Minehead, Somerset (14 - 16 mei). ^[44] en verschillende Europese shows.^[45] Ze traden ook op tijdens het Coachella Valley Music and Arts Festival in april 2010, de Sasquatch! en Primavera Sound Festivals in mei, het Toronto Island Concert in juni met Broken Social Scene, Band Of Horses en anderen, Open'er Festival, Roskilde Festival, Les Ardentes en Pitchfork Music Festival in juli.^[46]

De band bracht in maart 2010 een "best-of" compilatiealbum uit, getiteld Quarantine the Past: The Best of Pavement. Op 24 juni 2010 trad Pavement op in het Bob Hope Theatre in Stockton, hun allereerste optreden in hun eigen stad.^[47] In de encore voegde originele drummer Gary Young zich bij de band, waarbij ze drie nummers van Slanted and Enchanted speelden.^[48] Ook de volgende avond in The Greek Theater in Berkeley voegde Young zich gedurende zes nummers bij de band.^[49]

In september 2010 speelde Pavement in The Colbert Report en Late Night with Jimmy Fallon.^[50] Na het afsluiten van de reguliere optredens van hun Amerikaanse tournee in de Hollywood Bowl op 30 september, speelde de band de volgende avond in Las Vegas in het Palms Casino als onderdeel van het Matador At 21 festival.^[51] Tijdens hun set schopte Scott Kannberg tegen zijn monitor en sloeg zijn gitaar tegen zijn versterker uit frustratie dat hij zichzelf niet kon horen tijdens het optreden.^[51] Tijdschrift NME merkte op dat de band een "ijzige sfeer op het podium" had.^[51] De band deed tenslotte nog twee Zuid-Amerikaanse shows in november 2010.

Kannberg voegde zich bij Malkmus en de Jicks op het podium van het El Rey Theater in Los Angeles op 28 maart 2014, waar ze als bisnummer het Pavement-nummer "Stereo" brachten.^[52] Op 1 en 2 oktober 2016 traden Malkmus en de Jicks op tijdens de viering van de 50e verjaardag van Spiral Stairs in de Chapel in San Francisco. Op de eerste avond voegde Kannberg zich bij Malkmus en de Jicks voor vier nummers. De volgende avond speelde Kannberg nog drie nummers met de groep, ditmaal ook samen met Gary Young tijdens de laatste twee nummers.^[53]

2022–: Tweede reunie

Op 1 juni 2019 kondigde Pavement aan dat ze in 2020 zouden herenigen om twee 30 jaar-jubileumshows te geven op de Primavera Sound festivals in Barcelona en Porto.^[54] Als gevolg van de COVID-19 pandemie werden deze festivals echter afgelast en de optredens werden opnieuw gepland en aangekondigd als onderdeel van de line-up van Primavera Sound 2021.^[55] In maart 2021 werd het festival uitgesteld tot 2022. In september 2021 kondigde Pavement voor eind 2022 een Europese tournee aan, hun eerste in 12 jaar.^[56] Daaropvolgend werd op 2 november 2021 een Noord-Amerikaanse tournee aangekondigd.^[57]

Naar de start van hun tournee toe werkte Pavement samen met de bakkerij Rudy's Strudel en de Current Year Records and Tapes in Parma, Ohio, om vijf smaken pierogi te bedenken, gebaseerd op hun 5 albums.^[58] Pavement sloot het spelen van nieuwe nummers niet uit, maar zei dat ze niet geïnteresseerd waren in opnames.^[59]

Op 23 mei 2022 speelde de band hun eerste show sinds 2010 voor een uitverkochte menigte in het Fonda Theatre in Los Angeles.^[60] In juni speelde de band twee optredens voor Primavera Sound 2022 in respectievelijk Barcelona en Porto.

Voor de tournee werd Pavement vergezeld door de toetsenist en achtergrondzangeres Rebecca Cole, een voormalig lid van The Minders en Wild Flag. Nastanovich zei dat Cole hen meer veelzijdigheid gaf en hen in staat stelde nummers te spelen die ze nog niet eerder live hadden uitgevoerd.^[61]

Het Parma for Pavement International Committee hield op 19 augustus 2022 een introductieceremonie in Parma's Schnitz Ale Brewery, waar Nastanovich en Michael Stutz van Current Year platen speelden tijdens een benefietshow voor Parma-senioren.^[62] Het evenement, dat wordt beschouwd als een van de meest memorabele, unieke muziekevenementen in de regio Cleveland,^[63] bracht duizenden dollars op voor het goede doel. Het was het eerste evenement voor de Parma for Pavement-organisatie, die als doel heeft de band een openluchtshow te laten spelen op Byers Field, een lokaal voetbalstadion waar in de vroege jaren '70 bands als Peter Frampton speelden.^[64]

De band begon hun Noord-Amerikaanse tournee in het Balboa Theater op 7 september 2022, gevolgd door concerten in 12 Amerikaanse staten en Canada, eindigend in Austin City Limits in Texas op 11 oktober. Op 17 oktober begon de band hun Europese tournee in de O2 Academy in Leeds, Engeland, waar vervolgens na de tour in Engeland de landen Schotland, Frankrijk, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Duitsland, België, Nederland en Ierland werden aangedaan. De laatste Europese show was op 11 november in Vicar Street in Dublin, Ierland.

De band tourde vervolgens begin 2023 nog in Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. Over nieuw materiaal merkte Kannberg op: "Je kunt nooit nooit zeggen. We kunnen allemaal nog steeds spelen, weet je? We soundcheckten de meeste avonden op deze tour en als we bij elkaar kwamen, jamden we veel. We verzonnen niet echt nieuwe nummers, maar we maakten de oude nummers een beetje anders, een beetje jammier en spacier. Dus, dat was leuk. Je weet maar nooit. Het kan zijn dat we een keer een aanbod krijgen om iets te doen en dat we allemaal zeggen: 'Laten we iets proberen.'"^[65] De band heeft voor 2023 extra shows gepland in Salt Lake City, Bilbao, Macclesfield en Reykjavik.^[66]

Muzikale stijl

Pavement wordt gezien als de grondlegger van het moderne "Indie"-geluid en was een belangrijke speler in de "slacker"-cultuur van de jaren negentig.^[67] Malkmus' humoristische en vaak cryptische lyrische thema's waren een belangrijke factor in het verwerven van hun cultstatus. Malkmus schreef zelden ballades of liefdesliedjes en slechts een klein deel van hun discografie bevatte persoonlijke beschouwingen of soortgelijke lyrische thema's, meestal satirisch of doorspekt met sarcasme.^[68]

Pavement stond er ook om bekend geen aangewezen ritme- en leadgitarist te hebben. Malkmus en Kannberg wisselden regelmatig van rol, hoewel Malkmus het grootste deel van hun carrière lead speelde. De band stond ook bekend om hun gebruik van een 'hype-man' die gewoonlijk in hiphopgroepen voorkomt. Bob Nastanovich vervulde die rol, hoewel hij de term zelf verafschuwde.^[69] Nastanovich fungeerde ook als tweede drummer tijdens hun live-optredens en als leadzanger op bepaalde nummers waarbij geschreeuwd diende te worden om zo de stem van Malkmus niet te belasten.

Invloeden

Vroeg in hun carrière werd Pavement beïnvloed door The Fall.^[70] Invloeden die Kannberg aanhaalt zijn onder meer The Replacements en Swell Maps.^[71]

De band heeft ook Sonic Youth, Echo & the Bunnymen en R.E.M. als directe invloeden genoemd.^[72] De tekst van hun nummer Unseen Power of The Picket Fence gaat over de vroege R.E.M. en de band coverde Camera van R.E.M. als B-kant van de single Cut Your Hair. Ze hebben ook The Killing Moon van Echo & the Bunnymen gecoverd op de Major Leagues EP.

Andere groepen die in interviews als invloeden vermeld werden zijn krautrockbands Can en Faust, DIY Punk bands Swell Maps, The Desperate Bicycles en Television Personalities en de Nieuw Zeelandse bands The Clean en The Verlaines (van het Flying Nun-label). Ook Chrome, The Velvet Underground en Creedence Clearwater Revival hebben hen beinvloed.

Voorprogramma's

Pavement stond en staat nog steeds bekend om het kiezen van interessante supportacts. Bands en artiesten die het voorprogramma van Pavement speelden zijn: Stereolab, Moonshake, The Pastels, Unrest, David Kilgour, Belly, U.S. Maple, Bettie Serveert, Seaweed, Sic Alps, Steve Gunn, 75 Dollar Bill, Weak Signal, Jacob's Mouse, Lewsberg, Horsegirl, Cell, Th'Faith Healers, Pram, Pivot, Huggy Bear, Pain Teens, Bob Mould, Rollerskate Skinny, Helium, Babyfat, The 3D's, Bark Psychosis, Blumfeld, AC Acoustics, Experimental Audio Research, Crack Cloud, The Coctails, Evergreen, Guided By Voices, Fur, Dirty Three, Knapsack, Drive Like Jehu, The Abe Lincoln Story, Three Mile Pilot, Driptank, The Apples in Stereo, Polvo, Panel Donor, Lazy, The Pictish Trail, Wolverton Brothers, Velocity Girl, Come, Wilco, Mercury Rev, Know Nothing, dEUS, Silkworm, Spoon, Dumptruck, Eugenius, Ashley Stove, The High Llamas, The Raymond Brake, Mexican Pets, Urusei Yatsura, Hood, The Delgados, Shudder To Think, Royal Trux, The Lonesome Organist, Sea Scouts, Mogwai, Calexico, Calc, Salako, Gersey, Large Mound, Wooden Shjips, Broken Social Scene, Quasi, HEALTH, Monotonix, Authorities, zZz, Jenny and Johnny, Orange Black, Poison Control Center, No Age, Kurt Vile, Times New Viking, Thee Oh Sees, White Stripes, The Beets, Woven Bones, Sonic Youth (in 2010), Film School, Kelley Stoltz, Guerilla Toss, Further, mini Mekons, Annalibera, Circuit Des Yeux, Water From Your Eyes, Piranha Rama, Bull, The Lovely Eggs, The Bug Club, Beak>, Katy J Pearson, The Ass Ponys, Creeper Lagoon, Hovercraft, Oranger, Mary Timony, Bif, Screamfeeder, Stevie Appleby, Angel Olsen, Jockstrap, Van Diemans Band & Ensemble Kaboul, Spiderbait, Pond, Bad/Dreems, Rolling Blackouts Coastal Fever, Floodlights, Romero en Magic Dirt.

Andere media

Op 22 oktober 2002 werd de 2 DVD set Slow Century uitgebracht. Deze combineerde een 90 minuten durende documentaire van Lance Bangs met alle muziekvideo's van de band en enkele optredens. De DVD bevat uitgebreid beeldmateriaal, zowel professioneel gefilmd als opgenomen door fans op camcorders, en dit vanaf de eerste shows van de band in 1989. De documentaire eindigt met de drie laatste nummers van het laatste concert voor de split, opgenomen op 20 november 1999 in de Brixton Academy ("Stop Breathin'", "Conduit for Sale" en "Here"). Op de DVD staat verder ook nog een verborgen clip van dezelfde show, waarin Malkmus praat over hoe de handboeien die aan zijn microfoonstandaard zijn bevestigd "weergeven hoe het is om al die jaren in een band te zitten." De tweede schijf bestaat volledig uit live beelden met een volledig concert uit Seattle, Washington (14 juli 1999) en hoogtepunten van de voorlaatste show van de groep in Manchester, Engeland (19 november 1999).

In 2004 verscheen Perfect Sound Forever: The Story of Pavement, een biografie over de band geschreven door Rob Jovanovic. Recensies voor het boek waren gemengd, waarbij sommigen zeiden dat het veel van dezelfde informatie bevatte als de Slow Century DVD en het boek er aldus weinig aan toevoegde, terwijl anderen het een "dierbare terugblik" noemden.^[73]

In 2010 verscheen "Wowee Zowee" van Bryan Charles in de reeks 33 1/3-boeken. Deels een geschiedenisles over het onstaan van het derde album, deels een liefdesverklaring aan het album.

Slanted! Enchanted! A Pavement Musical, een toneelstuk dat bestaat uit liedjes uit de Pavement discografie en dat een Stephen Malkmus-achtige hoofdpersoon volgt, opende met een beperkt aantal shows off-broadway in december 2022.^[74]

Speciale verschijningen

De band verscheen in 1997 in een aflevering van Space Ghost Coast to Coast, getiteld "Pavement", waar zij voor The Beatles werden aangezien en twee exclusief voor de show gemaakte nummers speelden. Deze nummers werden later opgenomen op de deluxe heruitgave van Brighten the Corners.

Cut Your Hair werd aangeboden als downloadbare inhoud voor Guitar Hero 5.^[75]

Bandleden

Huidige leden

• Stephen Malkmus (S.M.) - lead- en achtergrondzang, gitaar
• Scott Kannberg (Spiral Stairs) - gitaar, achtergrond- en leadzang, basgitaar, keyboards
• Mark Ibold - basgitaar, achtergrondzang
• Bob Nastanovich - percussie, synthesizers, achtergrond- en leadzang
• Steve West - drums, percussie

Huidige tourmuzikanten

• Rebecca Cole – keyboards, percussie, achtergrondzang^[76]

Voormalige leden

• Gary Young - drums
• Jason Fawkes - drums

Voormalige tourmuzikanten

• Rob Chamberlin – gitaar^[77]

Aanverwante projecten

Stephen Malkmus

• Ectoslavia (pre-Pavement band met o.a. Bob Nastanovich, David Berman (Silver Jews) en James McNew (Yo La tengo) - midden jaren '80-1989
• Silver Jews - 1992-2009 (Malkmus heeft niet aan alle albums meegewerkt)
• The Crust Brothers (met leden van de groep Silkworm)- 1997-2000
• Stephen Malkmus and the Jicks - 2001-heden

Scott Kannberg

• Preston School of Industry - 2000-2004
• Spiral Stairs - 2009-heden

Gary Young

• The Fall Of Christianity - vroege jaren '80
• Gary Young (solo) - 1995-heden

Bob Nastanovich

• Ectoslavia (pre-Pavement band met o.a. Stephen Malkmus, David Berman (Silver Jews) en James McNew (Yo La tengo) - midden jaren '80-1989
• Silver Jews - 1992-2009 (Nastanovich heeft niet aan alle albums meegewerkt)
• The Pale Horse Riders - 1994-1995

Steve West

• Contoocook Line - 1988
• Silver Jews - 1993-2005 (West heeft niet aan alle albums meegewerkt)
• Marble Valley - 1997-2010

Mark Ibold

• Dustdevils - 1989-1990
• Free Kitten - 1994-1997
• Sonic Youth - 2006-2011

Discografie

Albums

• 1992 - Slanted and Enchanted
• 1994 - Crooked Rain, Crooked Rain
• 1995 - Wowee Zowee
• 1997 - Brighten the Corners
• 1999 - Terror Twilight

Singles, EPs, 10"s

• 1989 - Slay Tracks: 1933-1969 (7"EP)
• 1990 - Demolition Plot J-7 (7"EP)
• 1991 - Perfect Sound Forever (10"EP)
• 1991 - Summer Babe (7"EP)
• 1991 - My First Mine (split Flexi 7" met Fluff)
• 1992 - Trigger Cut Plus Two (7"/CDsingle/12")
• 1992 - Watery Domestic (12"EP/CDEP)
• 1994 - Cut Your Hair (7"/CDsingle/12")
• 1994 - Haunt You Down/Jam Kids (7") (limited gratis 7" bij Crooked Rain, Crooked Rain)
• 1994 - Gold Soundz (7"/CDEP/12")
• 1994 - Range Life (7"/CDsingle/12")
• 1994 - Dancing with The Elders (split 7" met Medusa Cyclone)
• 1995 - Rattled By La Rush (7"/CDEP/12")
• 1995 - Father To A Sister of Thought (7"/CDsingle/12")
• 1995 - Pacific Trim a.k.a. Give It A Day (7"EP/CDEP)
• 1997 - Stereo (7"/CDsingle)
• 1997 - Shady Lane (7"/CDEP)
• 1999 - Carrot Rope (7"/CDsingle1/CDsingle2)
• 1999 - Spit On A Stranger (7"/CDEP)
• 1999 - Major Leagues (CDEP)

Compilaties

• 1993 - Westing by Musket & Sextant
• 2010 - Quarantine The Past: The Best of Pavement
• 2015 - The Secret History, Volume 1 (1990-1992)

Reissues

• 2002 - Slanted and Enchanted: Luxe & Reduxe
• 2004 - Crooked Rain, Crooked Rain: L.A.'s Desert Origin
• 2006 - Wowee Zowee: Sordid Sentinels Edition
• 2008 - Brighten the Corners: Nicene Creedence Edition
• 2022 - Terror Twilight: Farewell Horizontal