Philo van Alexandrië
filosoof uit Romeinse Keizerrijk (20v Chr-45) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Philo van Alexandrië (20 v.Chr. – 50 n.Chr.), ook genaamd Philo Judaeus, was een hellenistische joodse filosoof uit Alexandrië.
Philo van Alexandrië | ||||
---|---|---|---|---|
Veronderstelde prent van Philo door André Thevet, 1584 | ||||
Persoonsgegevens | ||||
Naam | יְדִידְיָה הַכֹּהֵן, Philo Judaeus, Julius Philo | |||
Geboren | Alexandrië, 20 v.Chr. | |||
Overleden | 50 n.Chr. | |||
Land | Romeinse Rijk | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Discipline | Religieuze filosofie | |||
Domein | Joodse filosofie | |||
Tijdperk | Antieke filosofie | |||
Stroming | Hellenisme | |||
Beïnvloed door | Stoicisme, platonisme, pythagorisme, hellenistisch judaïsme | |||
Beïnvloedde | Vroege christendom | |||
Levensbeschouwing | Jodendom | |||
Belangrijkste werken | ||||
Quaestiones | ||||
Legum Allegoriæ | ||||
De Opificio Mundi | ||||
De Vita Contemplativa | ||||
|
Philo maakte gebruik van allegorie om de Griekse met de joodse filosofie te doen samensmelten. Hij maakte daarbij gebruik van de werkwijze van zowel de joodse exegese als de stoïcijnse filosofie. Zijn allegorische exegese was van belang voor een aantal christelijke kerkvaders, maar in het jodendom vond hij weinig gehoor.
Philo stelde dat de logos (λόγος, Grieks voor "woord") Gods scheppende beginsel was. Dit vinden we in het christendom ook, bijvoorbeeld in Johannes hoofdstuk 1. De Logos (voorzienigheid) was een bekende term binnen het stoïcisme, waar men er het goddelijk principe dat volgens deze richting overal in werkzaam was, mee aanduidde.[1]