Pijl van de tijd
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De pijl van de tijd, ook wel tijdpijl genoemd, is het concept dat het 'éénrichtingsverkeer' of de 'asymmetrie' van de tijd aanduidt. Het werd in 1927 ontwikkeld door de Britse astrofysicus Arthur Eddington en is een onopgelost algemeen natuurkundeprobleem. Deze richting van de tijd zou volgens Eddington bepaald kunnen worden door de organisatie van atomen, moleculen en voorwerpen te bestuderen, en zou getekend kunnen worden op een vierdimensionale relativistische wereldkaart ("een massief blok papier").[1]
Er wordt aangenomen dat fysische processen op microscopisch niveau geheel of grotendeels tijdsymmetrisch zijn: als de richting van de tijd zou omkeren, zouden de theoretische verklaringen die ze beschrijven nog steeds kloppen. Toch blijkt op macroscopisch niveau vaak dat dit niet het geval is: er is een duidelijke richting (of stroom) van tijd.