Planetaire nomenclatuur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Planetaire nomenclatuur is, net als de aardse nomenclatuur, een systeem van unieke identificatiekenmerken op het oppervlak van een planeet of natuurlijke satelliet, zodat de kenmerken gemakkelijk kunnen worden gelokaliseerd, beschreven en besproken. Sinds de uitvinding van de telescoop hebben astronomen namen gegeven aan de oppervlaktekenmerken die ze hebben waargenomen, vooral op de Maan en Mars. Om een autoriteit op het gebied van planetaire nomenclatuur te stichten, werd in 1919 de Internationale Astronomische Unie (IAU) opgericht om namen aan te wijzen en te standaardiseren voor kenmerken op hemellichamen in het zonnestelsel.[1]