Platenwarmtewisselaar
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een platenwarmtewisselaar is een specifiek type warmtewisselaar. Een platenwarmtewisselaar bestaat uit een aantal dunne, geribbelde platen. Deze platen worden tegen elkaar aangedrukt in een frame, waarbij de randen van de platen zijn voorzien van een pakking of waarbij de platen aan de randen aan elkaar worden gelast. Op deze manier ontstaan parallelle kanalen tussen de platen. De ene vloeistof wordt door de even kanalen geleid, terwijl de andere vloeistof door de oneven kanalen wordt geleid. Als er een temperatuurverschil bestaat tussen de twee vloeistoffen, zal warmte door de platen heen van de warme vloeistof naar de koudere vloeistof worden overgedragen.
Platenwarmtewisselaars worden in veel bedrijfstakken gebruikt, zoals de chemische industrie, de voedingsmiddelenindustrie en de scheepvaart.
De platenwarmtewisselaar werd in 1923 uitgevonden door Dr Richard Seligman. De grootste fabrikant van platenwarmtewisselaar is het Zweedse bedrijf Alfa Laval. Gustaf de Laval (1845 – 1913) richtte Alfa Laval in 1883 op. Hij ging de platenwarmtewisselaar gebruiken om melk te pasteuriseren. Bij andere typen warmtewisselaars ondervond hij vaak dat de melk aanbrandde, omdat de wandtemperatuur te hoog was. Bij een platenwarmtewisselaar is de stroming van de vloeistof echter zeer turbulent, zodat er een goede warmteoverdracht plaatsvindt en de wandtemperatuur niet zo hoog hoeft te zijn.
Platenwarmtewisselaars kunnen worden gebruikt om vloeistoffen te verwarmen of te koelen, om vloeistoffen te verdampen en om dampen te condenseren.
Platenwarmtewisselaars (met name de kopergesoldeerde variant) worden ook gebruikt in de zogenaamde "combiketel".