Publius Cornelius Rufinus (consul en dictator)
Romeins senator, politicus en militair, tweevoudig consul, eenmalig dictator / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Publius Cornelius Rufinus was een Romeins senator, politicus en militair.
Publius Cornelius Rufinus, waarschijnlijk de zoon van de gelijknamige dictator van 333 v.Chr.,[1] was een van de meest invloedrijke politici aan het begin van de 3e eeuw v.Chr.[2]
In 290 v.Chr. was hij, samen met Manius Curius Dentatus, voor het eerst consul.[3] Ze beƫindigden tezamen de Derde Samnitische Oorlog[4] en werden hiervoor met een triomftocht vereerd.[5] Tijdens zijn eerste consulaat werd ook een beperkt Romeins burgerrecht (zonder ius suffragii) aan de Sabijnen verleend.[6]
Nog voor 285 v.Chr. bekleedde hij het ambt van dictator, al is het niet geweten waarom hij juist tot dictator werd benoemd.[7]
In 277 v.Chr. werd hij voor de tweede Keer - in het bijzonder omwille van zijn militaire ervaring[8] -, ditmaal met Gaius Iunius Bubulcus Brutus als collega, consul.[9] In deze hoedanigheid veroverde hij tijdens de Pyrrhische Oorlog Croton.[10]
Rufinus was berucht voor zijn mateloze hebzucht. Omdat hij de beperkingen op luxegoederen, die aan senatoren was opgelegd, overtrad - Rufinus bezat tien pond zilveren servies - liet de censor Gaius Fabricius Luscinus - een politieke rivaal van Rufinus - hem in 275 v.Chr. uit de senaat zetten.[11]