Regering-Beernaert
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De regering-Beernaert (26 oktober 1884 - 26 maart 1894) was een Belgische katholieke regering. Ze volgde de regering-Malou op en werd opgevolgd door de regering-De Burlet nadat Beernaert in maart 1894 aftrad omdat zijn voorstel voor het invoeren van evenredige vertegenwoordiging werd verworpen. De regering was bijna tien jaar aan de macht en is daarmee, op de regering-Rogier II na, de langstzittende regering in België.
Regering-Beernaert | ||||
---|---|---|---|---|
Voorzitter van de Ministerraad Auguste Beernaert | ||||
Coalitie | Katholieke Partij | |||
Zetels Kamer | 87 van 138 (10 juni 1884) | |||
Premier | August Beernaert | |||
Aantreden | 26 oktober 1884 | |||
Einddatum | 26 maart 1894 | |||
Voorganger | Malou | |||
Opvolger | De Burlet | |||
|
Het was deze regering dat de soevereiniteit van koning Leopold II over de Onafhankelijke Congostaat erkende. Aanvankelijk steunde de regering de koloniale onderneming van de vorst financieel, maar uiteindelijk distantieerde zij zich van zijn koloniale beleid in het begin van de jaren 1890, na de invoering van het domaniale systeem in Congo door de koning. Ze voerde ook in 1893 het algemeen meervoudig stemrecht in. De grondwetswijzigingen van 7 september 1893 die dit invoerden waren de allereerste wijzigingen sinds de Belgische Grondwet in 1831 werd aangenomen.