Revolution 9
nummer van The Beatles / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Revolution 9 is een in 1968 uitgekomen nummer van The Beatles, op hun album The Beatles (ook wel bekend als White Album).
Revolution 9 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Nummer van: The Beatles | |||||||
Van het album: The Beatles | |||||||
Uitgebracht | 22 november 1968 | ||||||
Opname | mei-juni 1968, Abbey Road Studios | ||||||
Genre | Experimentele muziek | ||||||
Duur | 8:22 | ||||||
Label | Apple Records | ||||||
Schrijver(s) | Lennon-McCartney | ||||||
Producent(en) | George Martin | ||||||
Volgorde op The Beatles | |||||||
| |||||||
|
De opname begon als een verlenging van het einde van het nummer Revolution. Er werden vele conversaties, muziekfragmenten (zoals de laatste akkoorden van de Zevende symfonie van Jean Sibelius)[1] en geluidseffecten in gebruikt. De geluidseffecten waren geïnspireerd op de Musique concrète-stijlen van Karlheinz Stockhausen, Edgard Varèse en John Cage. Ook werd er geëxperimenteerd met knip- en plakwerk in de tape, moderne technieken als stereobalans en fade-in- en fade-out-effecten. De inspiratie voor het nummer zelf kwam van de rellen in Parijs in mei 1968. Doel van het nummer was het geweld van de revolutie weer te geven. Met zijn acht minuten is dit het langste nummer op het album en meteen ook het langste officieel uitgebrachte nummer van The Beatles.
Het nummer is bedacht en hoofdzakelijk gemaakt door John Lennon met enige hulp van George Harrison en Yoko Ono en viel niet erg in de smaak bij de anderen. Vooral Paul McCartney en George Martin hebben volop hun best gedaan om te voorkomen dat dit nummer op het album zou verschijnen.