Rijksuniversiteit Leuven
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rijksuniversiteit Leuven Université d'État de Louvain | ||||
---|---|---|---|---|
Latijnse naam | Academia Lovaniensis | |||
Locatie | Leuven, ![]() | |||
Opgericht | 1817 | |||
Opgeheven | 1835 | |||
Type | Officieel onderwijs | |||
|
De Rijksuniversiteit Leuven (Latijn: Academia Lovaniensis) was actief van 1817 tot 15 augustus 1835[1].
Geschiedenis
Op 6 oktober 1817 werd door de regering van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in Leuven een nieuwe universiteit geopend, gelijktijdig met de Rijksuniversiteit Gent en de Rijksuniversiteit Luik.
Zoals Geertrui Couderé het schrijft: "Dat er te Leuven ooit een Rijksuniversiteit heeft bestaan is voor velen steeds een onbekend feit" en "de oorzaak is dat de Rijksuniversiteit lange tijd in de taboesfeer verbleef".[2].
Het was een neutrale en niet-confessionele universiteit, waarvan de hogere overheid hoopte dat ze de aankomende generaties in een geest zou doen ontwikkelen die beantwoordde aan wat Willem I en zijn raadgevers voor het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden voor ogen hadden: te weten een intellectuele elite van Europees niveau te vormen.
De meeste professoren kwamen uit verschillende Europese landen, voornamelijk uit beroemde Duitse universiteiten en uit Frankrijk, terwijl slechts weinigen uit Noord-Nederland afkomstig waren. Voor wat de Duitse hoogleraren betreft, kon Willem I rekenen op de zoektocht die werd ondernomen door zijn vertrouwensman, de diplomaat Hans Christoph Ernst von Gagern. Van de autochtone hoogleraars, was een aantal al hoogleraar aan de voormalige Universiteit van Leuven, die in 1797 was opgeheven. Men vond ze meest (vanwege hun leeftijd of vanwege hun filosofische ingesteldheid) niet meer terug na 1834 in de nieuwe Katholieke Universiteit van Mechelen, weldra verhuisd als Katholieke Universiteit Leuven.
Het onderwijs werd in het Latijn gegeven zoals destijds gebruikelijk was in de Nederlanden. De universiteit verwelkomde bij de opening 230 studenten. Ze bleef werkzaam tot 1835 en sloot definitief de deuren op 15 augustus 1835. Gedurende de achttien jaar van haar academisch bestaan telde ze 8020 inschrijvingen.
Sommige afgestudeerden speelden een niet geringe rol bij het ontstaan van België en meer algemeen in het intellectuele en wetenschappelijke leven van het Belgische koninkrijk.[3]
De Rectores Magnifici
Elk jaar werd een Leuvens hoogleraar tot rector magnificus aangesteld.
- 1817-1819: François Joseph Harbauer (1776-1824), uit de Elzas, was een leerling van de filosoof Johann Gottlieb Fichte en onder anders van Christoph Wilhelm Hufeland en Johann Christian Stark aan de universiteit van Jena.
- 1819-1820: Jean-Ferdinand Sentelet
- 1820-1821: Henri-Ferdinand Decoster
- 1821-1822: Georg Joseph Bekker
- 1822-1823: Charles Jacmart (1773-1849), uit Frankrijk, doctor in geneeskunde uit de Universiteit Leuven, rector magnificus in 1822-1823, 1830-1831 en 1831-1832.
- 1823-1824: Franz Jacob Goebel
- 1824-1825: Jean-François-Michel Birnbaum, uit het hertogdom Hessen-Darmstadt.
- 1825-1827: Franz-Joseph Dumbeck, uit het groothertogdom Baden,
- 1827-1828: Jean Marie Baud
- 1828-1829: Franz-Joseph Adelmann
- 1830-1832: Charles Jacmart
De hoogleraren
In 1830 klaagde men over het feit dat koning Willem I der Nederlanden zo veel buitenlandse leerkrachten had gekozen, maar, zo schrijft Carlo Bronne:[4]
In tegenstelling tot Nederland, had België tijdens de voorafgaande eeuw geen historici of humanisten van grote kwaliteit gehad. De koning moest beroep doen op buitenlandse leerkrachten om de leerstoelen te bezetten en het was verkeerd hem dit te verwijten, want hij kon niet anders. Sommigen onder hen waren trouwens opvoeders van hoog gehalte".
Hoogleraren aan de faculteit rechten
- Léopold August Warnkönig (1794-1866).
- Henri-Ferdinand Decoster uit Steenokkerzeel, doctor in beide rechten van de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797).
- Jean-François-Michel Birnbaum.
- Xavier Jacquelart (Leuven, 15 januari 1767 - Brussel, 19 november 1856), was bijna negentig toen hij als laatste overlevende professor van de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797) overleed.
- Jean Philippe Debruyn (°1766) uit Leuven, hoogleraar aan de voormalige Universiteit Leuven.
- Adolphe Roussel, van Franse nationaliteit, een markant figuur van de Belgische Revolutie van 1830.
- Adrianus Catharinus Holtius, hoogleraar in het Romeins Recht. Stichtte, samen met Warnkönig en Birnbaum een "Rechtsbibliotheek".
- H. F. De Coster, burgerlijk recht, publiek recht, diplomatie.
- Debruyn, pandecten, natuurrecht.
- G. J. Meijer
Hoogleraren aan de faculteit geneeskunde
- François Joseph Harbauer uit Neuwiller in de Elzas.
- Guillaume Joseph van Gobbelschroy uit Leuven, professor aan de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797).
- Charles François Jacmart, doctor in de geneeskunde aan de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797), was na de Rijksuniversiteit Leuven, ook nog van 1838 tot 1845, hoogleraar aan de faculteit geneeskunde van de Vrije Universiteit Brussel.
- Joseph Josse Vandertaelen, geboren in Tienen, licentiaat in de geneeskunde aan de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797) en hoogleraar aan de oude Universiteit van Leuven.
- Jean-Marie Baud uit Rumilly in de Savoie.
- Antonius Gerard van Onsenoort (1782-1841) uit Utrecht, een van de weinige professoren die uit Noord-Nederland kwamen.
- De Courtray, hoogleraar farmacie.
- Zinkgraff, therapeutica.
- Adriaan Van Solingen (1758-1830), geneeskundige praktijk[5].
Hoogleraren aan de faculteit wiskundige wetenschappen
- Jean Ferdinand Sentelet, uit Overwinden (Landen), professor filosofie in de Pedagogie De Lelie aan de voormalige Universiteit Leuven (1425-1797) en voorzitter van het College van Craenendonck.
- Jean-Baptiste van Mons.
- Franz Jacob Goebel uit het groothertogdom Baden.
- Gasparo Pagani (1796-1855), Italiaanse vluchteling.[6]
Hoogleraren aan de faculteit wijsbegeerte
- Georg Joseph Bekker, filoloog van Badische nationaliteit.
- Joseph Jacotot (1770-1840) uit Frankrijk, was de oom van Eugène Defacqz.
- Franz-Joseph Dumbeck, uit het groothertogdom Baden.
- Jan-Baptist Liebaert uit Mesen, doctor Artium van de Universiteit Leuven (1425-1797).
- Stephanus Heuschling uit Luxemburg, professor Hebreeuwse talen aan de Universiteit Leuven (1425-1797).
- Albert ten Broeke Hoekstra, doceerde 'Nederlandsche Letteren' en was een van de professoren die uit Noord-Nederland kwamen.
- Franz-Joseph Adelmann uit Heidelberg.
- Frédéric de Reiffenberg, doceerde de filosofie van Victor Cousin.[7]
- Michel Gloesener (1796-1855).
- A. Molitor (1807-1848).
Oud-studenten van de Rijksuniversiteit Leuven
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.