Salon des Refusés
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Salon des Refusés ("Salon van de geweigerden") was een vanaf 1863 onregelmatig gehouden tentoonstelling in Parijs, parallel aan de officiële Parijse salon. Op de Salon des Refusés werden door Parijse galeries schilderijen en beeldhouwwerken tentoongesteld die niet toegelaten werden tot de officiële salon.
De kunsthistorisch belangrijkste Salon des Refusés was die van 1863, die op initiatief van Napoleon III tot stand kwam, nadat er kritiek op de selectiecriteria van de jury was gekomen. Er werden dat jaar niet minder dan 3000 werken geweigerd van de 5000 inzendingen. Op de eerste Salon des Refusés in 1863 stelde Édouard Manet zijn Le déjeuner sur l'herbe voor (dat overigens vervolgens gecensureerd zou worden). Andere deelnemers aan de verschillende Salons des Refusés waren James McNeill Whistler (met Het witte meisje), Henri Fantin-Latour, Paul Cézanne, Armand Guillaumin, Johan Barthold Jongkind en Camille Pissarro.