San Agustín (cultuur)
cultuur / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De indiaanse San Agustín cultuur (3300 v.Chr. – 1550 n.Chr.) is een van de bekendste van de precolumbiaanse beschavingen die zich in het gebied van het huidige Colombia ontwikkelden.[1] De cultuur kwam tot bloei in een relatief klein gebied van 2000 km² in het departement Huila en het noorden van het departement Caquetá, en ze verdween voor 1550 n.Chr. Ondanks de vele onderzoekingen en publicaties is er weinig met zekerheid bekend over de San Agustín-indianen, omdat de cultuur was verdwenen voor de Spaanse verovering. De naam is ontleend aan de plaats San Agustín in het brongebied van de Magdalena.
Archeologisch park San Agustin | ||||
---|---|---|---|---|
Werelderfgoed cultuur | ||||
Jaguarman | ||||
Land | Colombia | |||
Coördinaten | 1° 54′ NB, 76° 17′ WL | |||
UNESCO-regio | Latijns-Amerika en Caraïben | |||
Criteria | iii | |||
Inschrijvingsverloop | ||||
UNESCO-volgnr. | 744 | |||
Inschrijving | 1995 (19e sessie) | |||
Kaart | ||||
UNESCO-werelderfgoedlijst | ||||
|
De belangrijkste vindplaatsen in het gebied zijn de Mesitas, Fuente de Lavapatas, Alto de Lavapatas, Alto de los Ídolos, Alto de las Piedras en La Chaquira.