Scharnhorst
Duits slagschip / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Scharnhorst was een Duits slagschip van de Kriegsmarine en naamschip van de Scharnhorstklasse. Het schip was genoemd naar het vlaggenschip van admiraal Maximilian von Spee en indirect naar de Pruisische generaal Gerhard von Scharnhorst. De Scharnhorst werd op 7 januari 1939 in dienst genomen.
Scharnhorst | ||||
---|---|---|---|---|
Geschiedenis | ||||
Besteld | 25 januari 1934 | |||
Werf | Kriegsmarinewerft Wilhelmshaven | |||
Kiellegging | 15 mei 1935 | |||
Tewaterlating | 3 oktober 1936 | |||
In dienst | 7 januari 1939 | |||
Status | Gezonken 26 december 1943 | |||
Algemene kenmerken | ||||
Lengte | 229,8 meter ll, 235,4 meter oa | |||
Breedte | 30 meter | |||
Diepgang | 10 meter | |||
Deplacement | 31.552 long ton (standaard) 38.900 long ton (volgeladen) | |||
Voortstuwing en vermogen | 3 Brown Boveri stoomturbines, 161.164 pk (120,18 MW) Drie driebladige schroeven met een diameter van 4,8 m | |||
Vaart | 31,5 knopen | |||
Bereik | 10.100 zeemijl (18.700 km) met een snelheid van 19 knopen (35 km/h) | |||
Bemanning | 1668 waarvan 60 officieren | |||
Bewapening | 3 x 3 = 9 x 283 mm 4 x 2 + 4 x 1 = 12 x 150 mm | |||
Vliegtuigen en faciliteiten | 3 Arado Ar196A-3, 2 lanceerkatapulten vanaf 1940 1 katapult | |||
Motto | Scharnhorst immer voran | |||
|
Op grond van het Verdrag van Versailles mocht Duitsland na de Eerste Wereldoorlog geen slagschepen bouwen, maar het Brits-Duits vlootverdrag van 18 juni 1935 gaf meer ruimte. De Scharnhorst en haar zusterschip Gneisenau waren toen al in aanbouw, als voortzetting van de pantserkruisers van de Deutschlandklasse. Volwaardige artillerie voor slagschepen was niet tijdig beschikbaar en tegenstanders classificeerden ze soms als slagkruisers. Ze kregen echter wel de pantsering en hoge snelheid van slagschepen.
De Scharnhorst opereerde vanaf het begin van de Tweede Wereldoorlog tot in februari 1942 samen met haar zusterschip Gneisenau. Ze kregen hun vuurdoop tijdens een aanval in november 1939 op de Britse 'Northern patrol', waarbij ze een hulpkruiser vernietigden. Tijdens de Noorse invasie in april 1940 konden ze de landingen in Narvik en Trondheim dekken door de Britse slagkruiser Renown weg te lokken van de Noorse kust. Op het einde van de Noorse campagne boekten beide schepen een groot succes door bij een uitval het Britse vliegkampschip Glorious tot zinken te brengen. Op het hoogtepunt van de Slag om de Atlantische Oceaan ondernamen de Scharnhorst en Gneisenau een twee maanden durende raid tegen de konvooiroutes op de Noord-Atlantische en Midden-Atlantische Oceaan, waarbij ze gezamenlijk 22 koopvaarders vernietigden of buitmaakten. Daarna lagen beide schepen lang in reparatie in het Franse Brest. Via de gedurfde Operatie Cerberus keerden alle Duitse schepen te Brest via het Kanaal terug naar Duitsland, met de bedoeling om de Duitse vloot in Noorwegen te gaan versterken. De Scharnhorst liep tijdens die operatie op twee zeemijnen en was tot december 1942 in reparatie. Begin 1943 werd de Scharnhorst naar Noorwegen verlegd uit voorzorg tegen een eventuele geallieerde invasie aldaar, en om tegen de arctische konvooien te opereren. Op 26 december 1943 ging de Scharnhorst ten onder in de Zeeslag bij de Noordkaap, in het laatste grote gevecht tussen slagschepen in Europa.