Sicilienne
muziekgenre / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een sicilienne (ook wel siciliano of siciliana) is een muziekvorm, genoemd naar een vermeende dans.[1] De naam is ontleend aan Sicilië,[2] maar waarschijnlijk komt de vorm uit de omgeving van Napels.[1]
Het ritme van een sicilienne werd al aangetroffen in Italiaanse madrigalen uit rond 1500, later (vanaf de barok) werd de sicilienne ook gebruikt als ingevoegd onderdeel in een suite of als losstaande compositie. In de 17e en 18e eeuw nestelt de sicilienne zich in zowel het instrumentale als vocale repertoire. De gezongen (vocale) varianten (vooral in de opera) van de sicilienne zijn doorgaans langzamer dan de instrumentale.
De sicilienne wordt net als de forlane en gigue gerekend tot de danses gayes (de vrolijke dansen), hoewel het tempo laag is en de toonsoort in mineur.
Veel componisten, waaronder Johann Sebastian Bach en Gabriel Fauré,[3] hebben op deze vorm en onder de naam sicilienne composities vervaardigd.