Simulated annealing
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Simulated annealing (SA) is een generiek, probabilistisch heuristiek optimalisatiealgoritme gebruikt om een benadering van het globale optimum van een gegeven functie in een grote zoekruimte te vinden. Het is onafhankelijk van elkaar uitgevonden door S. Kirkpatrick, C. D. Gelatt en M. P. Vecchi in 1983 en door V. Cerny in 1985.
De naam en inspiratie komen van een Engelse term, 'annealing' (uitgloeien), binnen de metaalbewerking. Het betreft een techniek waarbij metaal verhit wordt en daarna gecontroleerd afgekoeld om de grootte van de kristallen binnen het materiaal te vergroten en daarmee het aantal defecten te verkleinen.