Sister Rosetta Tharpe
Amerikaans muzikante (1915-1973) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Sister Rosetta Tharpe, geboren als Rosetta Nubin (Cotton Plant, 20 maart 1915 – Philadelphia, 9 oktober 1973), was een Amerikaanse gitariste, zangeres en componist. In de jaren dertig en veertig van de twintigste eeuw werd Tharpe bekend met haar bijzondere, swingende interpretatie van gospelmuziek; zij gaf deze een unieke touch door de tekst van spirituals te combineren met een ritmische blues begeleiding op een elektrische Gibson gitaar, die bij sommige nummers als vroege rock and roll wordt gezien.[1][2][3][4]
Sister Rosetta Tharpe | ||||
---|---|---|---|---|
Sister Rosetta Tharpe in 1938 | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Rosetta Nubin | |||
Alias | Sister Rosetta Tharpe | |||
Geboren | 20 maart 1915 | |||
Geboorteplaats | Cotton Plant, Arkansas, VS | |||
Overleden | 9 oktober 1973 | |||
Overlijdensplaats | Philadelphia, Pennsylvania, VS | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1919-1973 | |||
Genre(s) | Gospel, jazz, blues, jump blues, rhythm-and-blues | |||
Instrument(en) | Zang, gitaar | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Rosetta durfde het aan de lijn tussen "het heilige" en "het profane" te doorbreken; ze bracht haar interpretaties van spirituals net zo goed ten gehore in nachtclubs als in de kerk. Tharpe is dan ook van invloed op de opkomst van de pop-gospelmuziek en de rock.[1][4] Ook al choqueerde Sister Rosetta met haar speel- en zangstijl de meer conservatieve kerkgangers, de gospelmuziek heeft ze nooit verlaten.
Met haar muziek had ze invloed op rock-'n-roll-artiesten als Little Richard, Johnny Cash, Elvis Presley en Jerry Lee Lewis[5]. Het achtergrondkoor waar Tharpe mee op toernee was, de Jordanaires, werden later door de producent van Presley onder contract genomen. De titel van een BBC-documentaire over haar carrière is The Godmother of Rock n' Roll: Sister Rosetta Tharpe.[6] Een vooraanstaand journalist schrijft in 2015:[4]
Niemand – niet Chuck Berry, niet Scotty Moore, niet James Burton, niet Keith Richards – speelde wilder of meer eerstegraad rock’n’roll gitaar dan deze vrouw.