Shirvanshah
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Shirvanshah, Perzisch شروانشاهان, Azerbeidzjaans: Şirvanşah was de titel van etnische Arabieren die in de middeleeuwen van 861 tot 1538 te Perzië heersten. Het is de dynastie die het langst ter wereld regeerde. Ze integreerden zich en namen de Perzische cultuur over. Ze vestigden in de 15e eeuw hun staat in Shirvan, nu in Azerbeidzjan ten noorden van de Araxes. Ze werden soms ook Kasraniden genoemd.
Ibn Khordadbeh vermeldde de Shirvanshah als plaatselijke heerser die zijn titel kreeg uit handen van de sjah van de Sassaniden. Al-Baladhuri vermeldde dat de Shirvanshah samen met een naburige heerser Layzanshah vochten tegen Arabische indringers en dat ze zich tijdens het bestuur van kalief Uthman overgaven aan bevelhebber Salman ibn Rab'ia Al-Bahili.
De Shirvanshah bevorderden Perzische poëzie. Nezami vertaalde het Arabisch episch werk Lili o Majnoon naar het Perzisch voor Abul-Muzaffar Jalal ad-din Shirvanshah Akhsatan. Hij liet zijn zoon onderwijzen samen met de zoon van de Shirvanshah. Khaqani schreef eerst onder het pseudoniem Haqiqi. Nadat hij aan het hof kwam van Fakhr ad-din Manuchehr Fereydoon Shirvanshah, ook bekend als Khaghan Akbar, nam hij het pseudoniem Khaqani, koninklijke, aan. Hij dichtte ook voor de zoon Akhsatan. Andere dichters waren Falaki Shirvani, Aziz Shirvani, Jamal Khalil Shirvani en Bakhtiyar Shirvani; ze komen voor in het verzamelwerk Nozhat al-Majales, samengesteld door Khalil Shirvani.