Slankheid (mechanica)
mechanica / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De slankheid van een kolom of staaf is de combinatie van een doorsnede en de lengte, die als staafeigene variabelen verantwoordelijk zijn voor de vormverandering van de staaf.
De slankheid met het symbool neemt een belangrijke plaats in bij constructieberekeningen en bij knikonderzoek uit het verleden. Vóór Euler ging men uit van een boogvormige verbuiging van een op knik belaste staaf. De daarbij gebruikte formule voor de knikspanning was:
Daarin zijn:
- de lengte van de staaf,
- het traagheidsmoment, nu het kwadratisch oppervlaktemoment genoemd,
- de oppervlakte van de doorsnede,
de staafeigen variabelen en is
Euler constateerde dat in de kniktoestand de verbuiging sinusvormig was met de formule:
De slankheid van de staaf is
In het Leerboek der mechanica (1926-1957-?) van de ingenieurs Ludolph, Potma en Legger staat: "De vraag is thans, hoe de kniksterkte gevonden kan worden, wanneer de formule van Euler wegens een te geringe slankheid niet mag worden toegepast. Zowel langs experimentele als langs theoretische weg heeft men getracht dit vraagstuk op te lossen. Een bekende serie proeven is in het laatst van de vorige eeuw gedaan door Tetmajer, waarbij voor zacht staal de formule: is gevonden." Het verband tussen en wordt door de grafische voorstelling aangegeven (zie rechtsboven).