Spermabank
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een spermabank is een opslagplaats voor geconserveerd sperma. Spermabanken zijn vaak gelieerd aan een ziekenhuis. Het opgeslagen sperma wordt gebruikt voor kunstmatige inseminatie met donorsperma (KID). Lesbische stellen, alleenstaande vrouwen en echtparen waarvan de man blijvend geen levende zaadcellen produceert, kunnen na gesprekken met een psycholoog en een medische onderzoek in aanmerking komen voor een KID-programma. Bij m/v-echtparen wordt een donor (de biologische vader) gezocht, die qua uiterlijk zo veel mogelijk overeenkomt met de man die de opvoedende vader van het kind wordt. De zaaddonoren zijn gezonde mannen van 21 jaar of ouder zonder bekende erfelijke afwijkingen. Het aantal kinderen van dezelfde donor wordt beperkt gehouden. Zo wordt de kans dat kinderen van dezelfde donor elkaar later tegenkomen kleiner gemaakt. Dit zou namelijk kunnen leiden tot incest.
De Amerikaanse (eu)geneticus Hermann Joseph Muller was de eerste die het idee van een spermabank lanceerde.
Er zijn maar slechts enkele westerse landen waar men in een spermabank terecht kan. Deze landen zijn: Australië, België, Canada, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Hong Kong, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Spanje, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten van Amerika, Zweden en Zwitserland. De regelgeving verschilt van land tot land en in sommige gevallen van staat tot staat zoals in Australië.