Stelling van Norton
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De stelling van Norton stelt dat in een lineair elektrisch netwerk een of meer spannings- en stroombronnen tezamen met een of meer weerstanden op twee aansluitpunten die de enige verbinding vormen met het overige netwerk, elektrisch equivalent is aan één (ideale) stroombron afgesloten met één weerstand.
Een spanningsbron van bijvoorbeeld 1,5 volt met daarmee in serie een weerstand van 1 kOhm is elektrisch equivalent met een stroombron van 1,5 mA afgesloten met een weerstand van 1 kOhm.
De methode om de grootte van de stroombron en zijn afsluitweerstand te bepalen is als volgt: de waarde van de afsluitweerstand is de uitgangsweerstand van het netwerk met de spanningsbron(nen), de waarde van de stroombron de kortsluitstroom. De uitgangsweerstand van een netwerk is de open spanning gedeeld door de kortsluitstroom.
Dit theorema is genoemd naar de ingenieur Edward Lawry Norton (1898-1983).