Strafuitsluitingsgrond
term uit het Belgische en Nederlandse strafrecht / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In het strafrecht is een strafuitsluitingsgrond de reden waarop een rechter zich kan baseren om geen straf op te leggen voor een feitelijke handeling die onder normale omstandigheden een strafbaar feit zou opleveren, omdat er of geen sprake is van schuld of een rechtvaardiging bestaat voor de handeling, bijvoorbeeld noodweer.