Superheterodyne
radio-ontvanger werkend met verschilfrequenties / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een superheterodyne radio-ontvanger, kortweg superhet is een radio-ontvanger waarin het ontvangen signaal wordt gemengd met een door de ontvanger zodanig opgewekt signaal dat een signaal met een vaste verschilfrequentie, de middenfrequentie, ontstaat. Voor dit signaal kunnen vaste filters worden toegepast om een goede selectiviteit te verkrijgen. De term superheterodyne staat voor het Engelse superaudible (dat is ultrasonisch) heterodyne, wat duidt op het ultrasonische karakter van de opgewekte verschilfrequentie. De toepassing van deze vorm van heterodyne werd uitgevonden door Edwin Armstrong in 1918.
In de tijd vóór de toepassing van heterodyne werd de afstemming van een zogenoemde rechtuitontvanger verzorgd door een enkelvoudige afstemkring. De selectiviteit van een radio met een dergelijke schakeling is echter gering, waardoor het met de toenemende drukte in de ether steeds moeilijker werd de verschillende zenders goed van elkaar te scheiden.
De selectiviteit werd verbeterd door toepassing van terugkoppeling, maar het probleem bleef. In ieder geval was de selectiviteit sterk afhankelijk van de ontvangstfrequentie. Bovendien gingen dergelijke radio's nogal eens als zender fungeren, waardoor het in die tijd bekende verschijnsel van de Mexicaanse hond optrad, een geluid als het gehuil van een hond ten gevolge van interferentie tussen twee radiostations.