Supinum
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het supinum is een tak uit de Latijnse grammatica, een niet-finiete vorm van het werkwoord. Van het supinum is het participium perfecti passivi afgeleid: het supinum I is altijd gelijk aan de onzijdige vorm van het participium perfecti passivi. Het supinum komt ook in andere talen voor.
Er bestaan twee supina: het supinum I eindigt op -um en het supinum II op -u. Het supinum I treft men aan achter werkwoorden die beweging uitdrukken (venire, ire, mittere, currere, ambulare...). Het supinum I drukt het doel van de handeling uit.
Het supinum II treft men aan achter bijvoeglijke naamwoorden. Beide supina vertaalt men met 'om te' + infinitief.
- venio pugnatum = ik kom om te vechten
- horribile dictu = vreselijk om te zeggen