Telefoni bianchi
film uit 1976 van Dino Risi / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Telefoni bianchi is een Italiaanse film van Dino Risi die werd uitgebracht in 1976.
Snelle feiten Regie, Producent ...
Telefoni bianchi | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | Dino Risi | |||
Producent | Pio Angeletti Adriano De Micheli | |||
Scenario | Dino Risi Bernardino Zapponi Ruggero Maccari | |||
Hoofdrollen | Agostina Belli Vittorio Gassman Ugo Tognazzi | |||
Muziek | Armando Trovajoli | |||
Montage | Alberto Galliti | |||
Cinematografie | Claudio Cirillo | |||
Première | 6 februari 1976 | |||
Genre | Komedie | |||
Speelduur | 120 minuten | |||
Taal | Italiaans | |||
Land | Italië | |||
Gewonnen prijzen | 1: de David Speciale (Premi David di Donatello) voor Agostina Belli (1976) | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
Sluiten
De titel van de film maakt een allusie op de korte periode (1937-1941) van de Telefoni bianchi die staat voor een periode van euforie, zowel in de Italiaanse filmwereld als in het ganse Italiaanse leven. Benito Mussolini richt Cinecittà in die tijd op. Er worden veel lichte romantische films uitgebracht vol intriges die ontstaan en weer uitdoven aan de witte telefoon, toen een luxe-symbool. Het land zelf wordt ook plots even een koloniale mogendheid met, naast het protectoraat over Libië (Italiaans-Libië), de verovering van Ethiopië in 1936.