Tetralogie van Fallot
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Tetralogie van Fallot is een door Étienne Fallot (1850–1911) beschreven hartdefect, waarbij vier verschillende hartafwijkingen voorkomen:
- Een ventrikelseptumdefect (VSD), waardoor de twee hartkamers met elkaar verbonden zijn.
- De uitstroom uit de rechterventrikel wordt bemoeilijkt door een vernauwing bij of net onder de pulmonaalklep (pulmonalisklep stenose).
- De aorta bevindt zich over het septaal defect, in plaats van in de linkerventrikel (dit wordt ook wel een overrijdende aorta genoemd).
- De rechterventrikel is gespierder dan normaal (hypertrofie van de rechterventrikel).
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Snelle feiten Coderingen, ICD-10 ...
Tetralogie van Fallot | ||||
---|---|---|---|---|
'normaal' hart vergeleken met Tetralogie van Fallot | ||||
Coderingen | ||||
ICD-10 | Q21.3 | |||
ICD-9 | 745.2 | |||
OMIM | 187500 | |||
DiseasesDB | 4660 | |||
MedlinePlus | 001567 | |||
eMedicine | emerg/575 | |||
|
Sluiten
Bij een pulmonalisatresie met VSD, is er een complete obstructie (lees: pulmonalisklep niet aangelegd) van de rechterventrikeluitstroombaan. Bij patiënten met deze vorm, is er volledige doorstroom van bloed vanuit de rechter- naar de linkerkamer. De longen worden van bloed voorzien door middel van aftakkingen van systeemarteriën (Major Aorta-Pulmonary Colletaral Arterials; MAPCA's). Deze patiëntjes zijn ernstig cyanotisch (blauw gekleurd).