Theobald II van Bar
Frans feodaal (1221-1291) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Theobald II van Bar (1221 — 1291) was de oudste zoon van Hendrik II van Bar en van Filippa van Dreux. Hij volgde zijn vader in 1240 op als graaf van Bar, nadat vernomen was dat zijn vader in het Heilig Land gestorven was. Tijdens zijn minderjarigheid tot 1242, was zijn moeder regente.
Theobald II van Bar | ||
---|---|---|
1221-1291 | ||
Graaf van Bar | ||
Periode | 1240-1291 | |
Voorganger | Hendrik II | |
Opvolger | Hendrik III | |
Vader | Hendrik II van Bar | |
Moeder | Filippa van Dreux |
Mattheus II van Lotharingen trachtte gebruik te maken van de minderjarigheid van Theobald om de gebieden te heroveren die Hendrik II verworven had. Bij een verdrag van 1245 tussen beiden werd een vrede gesloten voor lange tijd tussen de twee gebieden.
In 1251 raakte Theobald, als schoonbroer van Gwijde van Dampierre, betrokken in het conflict tussen Vlaanderen en Henegouwen over de erfopvolging. Bij de Slag bij Westkapelle van 1253 raakte Theobald in gevangenschap tot 1254.
Hij had eveneens diverse conflicten met Theobald V van Champagne, en toen diens erfgename Johanna I van Navarra, met Filips IV van Frankrijk huwde, werd Bar een onmiddellijke buur van het Franse kroondomein. Tijdens zijn bewind werden verschillende steden gesticht.