Theorie van de holle Aarde
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De theorie van de holle aarde is een inmiddels verouderde theorie die ervan uitging dat er de aardkern en aardmantel (grotendeels) niet bestonden, en dat de aarde in werkelijkheid hol was. De theorie was ook dat deze holle ruimte mogelijk bewoonbaar was. Deze theorie is achterhaald door bewijzen dat kern wel bestaat en het feit dat geologen beter inzicht hebben in de vorming van planeten.
De holle aarde was lange tijd een veelvoorkomend onderwerp in avonturenverhalen, legendes en folklore, zoals het boek Naar het middelpunt der aarde van Jules Verne.