Tinwhistle
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Tinwhistle | ||||
|---|---|---|---|---|
| pennywhistle | ||||
Verschillende tinwhistles
| ||||
| Classificatie | ||||
| Gerelateerde instrumenten | ||||
| blokfluit | ||||
| Meer artikelen | ||||
| folk | ||||
| ||||
Een tinwhistle (letterlijk 'blikken fluit') is een eenvoudig, in de 18e eeuw in Engeland door Robert Clarke ontworpen blaasinstrument, gewoonlijk vervaardigd uit blik, later ook uit messing, aluminium en tegenwoordig ook uit kunststof en hout. De fluit heeft zes vingergaten, die drie aan drie staan.
Het is mogelijk meerdere, of zelfs alle toonsoorten op één fluit te spelen, onder meer door de gaatjes half te bedekken met de vingers.
Het instrument wordt ook wel pennywhistle genoemd; fluitspelers in Ierland speelden vroeger op straat een liedje tegen betaling van een penny. Het is echter ook mogelijk dat de naam is ontstaan vanwege de lage aanschafprijs van het instrument.
De "grote broer" van de tinwhistle is de low whistle. Deze is gewoonlijk een maatje groter. Beide zijn typisch Schotse, Ierse en door muzikanten gebruikte folk-instrumenten.
Een van de bekendste tinwhistlespelers is Andrea Corr, de leadzangeres van The Corrs. In de traditionele sferen is de muzikant John Sheahan van The Dubliners een van de meest bekende tinwhistlespelers. Ook de Ierse boer Micho Russell hoort bij de top van de spelers. De bekende dwarsfluitist James Galway speelt af en toe tinwhistle.
Een van de bekendste nummers die op de tinwhistle gespeeld is, is concerning hobbits, de titelsong van Lord of the Rings.
In Vlaanderen wordt het fluitje van een cent vaak in een adem bespeeld met de fijferfluit, onder meer onder aanzet van Wim Bosmans van de groep Jan Smed.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
