Toren van Jericho
archeologische vindplaats / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Toren van Jericho is een 8,5 meter hoge stenen constructie op de archeologische site van Tell es-Sultan, gebouwd in het Prekeramisch Neolithicum A. Hij is gedateerd tussen 8300 en 7800 v.Chr. en is daarmee de oudst bekende toren ter wereld.
Toren van Jericho | ||||
---|---|---|---|---|
Situering | ||||
Land | Westelijke Jordaanoever | |||
Locatie | Tell es-Sultan | |||
Coördinaten | 31° 52′ NB, 35° 27′ OL | |||
Dichtstbijzijnde plaats | Jericho | |||
Informatie | ||||
Datering | 8.000 v.Chr. | |||
Periode | neolithicum | |||
Vondstjaar | 1952 | |||
Vinder | Kathleen Kenyon | |||
model van de toren | ||||
|
De toren maakte deel uit van een muur van ongeveer drie meter hoog, waarvan het doel onduidelijk is. De Muur van Jericho werd ontdekt door John Garstang tijdens opgravingen van 1930 tot 1936. Hij suggereerde dat dit de in het boek Jozua van de Bijbel beschreven muur was, en dateerde hem rond 1.400 v.Chr.
Kathleen Kenyon ontdekte tijdens opgravingen tussen 1952 en 1958 de toren die tegen de muur was gebouwd. Ze leverde bewijs dat beide constructies veel eerder dateerden, namelijk tot het neolithicum, het laatste deel van het stenen tijdperk, en dat ze deel uitmaakten van een vroege proto-stad. De toren benadrukt het belang van Jericho voor het begrijpen van de nederzettingspatronen aan het einde van het Prekeramisch Neolithicum A in de zuidelijke Levant.