Turkse presidentsverkiezingen 2018
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Turkse presidentsverkiezingen van 2018 vonden plaats op 24 juni 2018. Na de goedkeuring van grondwetswijzigingen in een referendum in 2017, zal de verkozen president zowel de functie van het staatshoofd als het regeringsleider vervullen.
Turkse presidentsverkiezingen 2018 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum eerste ronde | 24 juni 2018 | ||||||
Datum tweede ronde | Is niet nodig geweest | ||||||
Land | Turkije | ||||||
Opkomst | 86,24% | ||||||
Resultaat | |||||||
Genomineerde | Recep Tayyip Erdoğan | ||||||
Partij | AK-partij | ||||||
Percentage | 52,59 | ||||||
Genomineerde | Muharrem İnce | ||||||
Partij | CHP | ||||||
Percentage | 30,64 | ||||||
Nieuwe president | Recep Tayyip Erdoğan | ||||||
Vorige president | Recep Tayyip Erdoğan | ||||||
Opvolging verkiezingen | |||||||
| |||||||
|
De verkiezingen waren oorspronkelijk gepland voor november 2019. Na oproepen van de leider van de Nationalistische Bewegingspartij (MHP) Devlet Bahçeli voor vervroegde verkiezingen, kondigde president Recep Tayyip Erdoğan op 18 april 2018 aan dat het op 24 juni zou plaatsvinden.
De zittende president Recep Tayyip Erdoğan verklaarde zich op 27 april 2018 kandidaat voor de People's Alliance (Turks: Cumhur İttifakı). De Republikeinse Volkspartij (CHP), de belangrijkste oppositie van Erdoğan, nomineerde Muharrem İnce. İnce is een parlementslid dat bekend staat om zijn strijdlustige oppositie en pittige toespraken tegen Erdoğan.[1] De Democratische Partij van de Volkeren (HDP) heeft de gevangengenomen ex-voorzitter Selahattin Demirtaş voorgedragen. Naast deze kandidaten hebben ook Meral Akşener van de Goed Partij (IP), Temel Karamollaoğlu van de Gelukzaligheid Partij (SP) en Doğu Perinçek van de Patriottische Partij (VP) hun kandidatuur aangekondigd en de 100.000 handtekeningen verzameld die nodig zijn om mee te doen met de verkiezingen..
Campagne voeren voor de verkiezingen richtte zich voornamelijk op de haperende Turkse economie en de valutacrisis, waarbij commentatoren van zowel de regering als de oppositie waarschuwden voor een ernstiger economische crisis na de verkiezingen. De protesten na de erkenning door de Verenigde Staten van Jeruzalem als hoofdstad van Israël, en de Turkse militaire operatie in Afrin kwamen ook aan bod in de campagne.