Tweelingentrilogie
boek van Ágota Kristóf / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Tweelingentrilogie is de bijnaam voor de eerste drie, later gezamenlijk als trilogie uitgegeven romans van de genaturaliseerde Zwitserse auteur Ágota Kristóf: Het dikke schrift, Het bewijs en De derde leugen.
"Tweelingentrilogie" | ||||
---|---|---|---|---|
Oorspronkelijke titel | Le grand cahier + La preuve + La troisieme mensonge. | |||
Auteur(s) | Ágota Kristóf *30-10-1935 †27-7-2011 | |||
Vertaler | Henne van der Kooy | |||
Land | Zwitserland | |||
Taal | Nederlands | |||
Oorspronkelijke taal | Frans | |||
Genre | postmoderne roman | |||
Uitgever | Van Gennep | |||
Oorspronkelijke uitgever | Editions du Seuil, Paris | |||
Uitgegeven | 1986, 1988, 1991 | |||
Oorspronkelijk uitgegeven | 1986, 1988, 1991 | |||
Medium | paperback | |||
Pagina's | 462 | |||
ISBN | 90-5515-340-0 NUR 302 | |||
|
Hoewel de boeken oorspronkelijk bedoeld waren als op zich zelf staande romans, zijn ze in veel talen meestal gezamenlijk als trilogie uitgegeven. De Nederlandse versie heeft geen eigen titel, maar een opsomming van de drie titels van de oorspronkelijke romans.
De romans vertellen over het leven van de tweeling, die in de eerste roman geen naam hebben. In de eerste roman verschijnen de tweelingen als uitwisselbare personages, in de twee latere romans zijn ze van elkaar gescheiden en gaat het over Lucas en Klaus of Claus, over hun familieleden en kennissen. In de derde roman wordt de onderliggende geschiedenis vrijwel volledig omgegooid en wat duidelijker.