Vacuümfluorescentiedisplay
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een vacuümfluorescentiedisplay (VFD) of kortweg fluorescentiedisplay (FL Display) is een type display dat licht geeft dankzij fluorescerende segmenten. Men vindt deze displays voornamelijk in consumentenelektronica zoals videorecorders, dvd-spelers en magnetrons. Ook in de oudere (wat grotere) rekenmachines waren ze te vinden, echter door hun stroomverbruik zijn deze uitgefaseerd.
In tegenstelling tot een liquid-crystal display (lcd) straalt een VFD een helder licht uit, dat erg contrastrijk is. Meerdere kleuren in een display zijn ook mogelijk door verschillende fosfortypen te kiezen.
Het licht dat de meeste VFD's uitzenden heeft een breed spectrum, en kan door middel van een kleurenfilter gefilterd worden om een meer verzadigde kleur te verkrijgen (meest voorkomend is groen, blauw en wit, de laatste met een paars filter). Zonder filter is de kleur groen/blauw.
De lichtopbrengst van een VFD varieert tussen de 700 tot 1400 cd/m².
Tegenwoordig zijn er VFD's met de aanstuurelektronica in de glazen omhulling (chip-on-glass), dit bespaart zeker bij grote dot-matrix-displays zeer veel aansluitpennen.
De laatste stand der techniek is de Active-Matrix-techniek, waar een kleine matrix van 8 × 8 pixels op een chip zijn aangebracht en waar elke pixel, zonder multiplexing, aangestuurd kan worden. Hierdoor zijn extreem heldere displays mogelijk.