Van Wijngaardengrammatica
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Van Wijngaarden-grammatica, ook wel W-grammatica genoemd, is een formalisme voor de definitie van de syntaxis van een formele taal, ontwikkeld en gebruikt door Adriaan van Wijngaarden bij het definiëren van de programmeertaal Algol 68.
Het formalisme is een natuurlijke uitbreiding van de contextvrije grammatica, die bekende beperkingen in uitdrukkingskracht heeft. Ruwweg kan een contextvrije grammatica wel uitdrukken hoe de uitdrukkingen in een taal hiërarchisch uit verschillende soorten onderdelen opgebouwd kunnen zijn, maar niet hoe elementen binnen die onderdelen specifieke correspondenties moeten vertonen, wat vaak het geval is. Een veelgebruikte manier om dit op te lossen is om de regels van de contextvrije grammatica parametriseerbaar te maken, waarbij de parameters de bedoelde overeenkomst kunnen uitdrukken. In W-grammatica's gebeurt dat door deze geparametriseerde grammaticaregels te genereren met een tweede niveau van grammaticaregels, de metaregels. W-grammatica's zijn daarmee een vorm van twee-niveau-grammatica.